اغلب ایرانی‌ها این دو رمان ام. کین، نویسنده‌ی امریکایی، را با نسخه‌های مشهور سینمایی‌شان می‌شناسند، هر چند نام هر دو کتاب در لیست «۱۰۰۱ کتابی که قبل از مردن باید خواند» آمده. مترجم در مقدمه‌ی کتاب غرامت مضاعف نوشته: «ام. کین را آغازگر رمان نوآر امریکایی خوانده‌اند. دشیل همت و ریموند چندلر و دیوید گودیس و جیم تامپسون و جیم تامپسون و جیم الروی و همه‌ی استادان بعدی جنایی‌نویسی بی‌شک وام‌دار راهی‌اند که او باز کرد و پیمود. احتمالاْ در تمام تاریخ، هیچ رمان پلیسی‌ای هم‌زمان محبوبیت و موفقیت مالی‌ای را نداشته که دو رمان اول او یافتند.»


ماه‌نامه‌ی شهر کتاب، شماره‌ی هشتم، سال ۱۳۹۴.
        

          رمان «غرامت مضاعف» برای منی که به نسبت کم رمان می‌خوانم و رمان جنایی تقریباً اصلاً نخوانده‌ام، واقعاً جذاب بود. حتی می‌توانم مدعی شوم که غافلگیر کننده بود. 

این رمان پر بود از تعیلق و کشش به موقع. روند داستان، به اندازه کافی تند بود. همچنین طوری نبود که از مقطعی از رمان، حوصله‌ات سر برود.

همین نامکشوف بودن رمان و همین حسی که در هر گام ممکن است غافلگیر شوی، باعث می‌شود که این رمان را با اشتیاق زیاد و بلکه با حرص و ولع بخوانی.

رمان، رمان کوتاهی است و می‌شود یک روزه تمامش کرد. من اما ترجیح دادم که شیرینی اش زیر زبانم بماند و کمی مزه مزه اش کنم.

برای همین خواندنش را یکی دو روز طولانی تر کردم. راضی‌ام هستم. جذابیتش به جانم نشست.