یادداشت مصطفی رسته مقدم

        رمان «غرامت مضاعف» برای منی که به نسبت کم رمان می‌خوانم و رمان جنایی تقریباً اصلاً نخوانده‌ام، واقعاً جذاب بود. حتی می‌توانم مدعی شوم که غافلگیر کننده بود. 

این رمان پر بود از تعیلق و کشش به موقع. روند داستان، به اندازه کافی تند بود. همچنین طوری نبود که از مقطعی از رمان، حوصله‌ات سر برود.

همین نامکشوف بودن رمان و همین حسی که در هر گام ممکن است غافلگیر شوی، باعث می‌شود که این رمان را با اشتیاق زیاد و بلکه با حرص و ولع بخوانی.

رمان، رمان کوتاهی است و می‌شود یک روزه تمامش کرد. من اما ترجیح دادم که شیرینی اش زیر زبانم بماند و کمی مزه مزه اش کنم.

برای همین خواندنش را یکی دو روز طولانی تر کردم. راضی‌ام هستم. جذابیتش به جانم نشست.