به نظرم اگر روحیه حساسی دارین یا شرایط روحی خوبی ندارید سراغ این کتاب نرین. من در بدترین زمان ممکن (جنگ) این کتاب رو خوندم و خیلی سخت بود. داستان در مورد زندگی واقعی دختری یازده‌ساله‌ست که دزدیده میشه و برای هجده‌سال در خونه یک انسان روانی زندانی میشه. اوایل کتاب خیلی دردناکه مخصوصا قسمت‌هایی که بهش تجاوز میشه. و فکر کنین اونقدر این بچه تنها و ترسیده بوده که حاضره برای اینکه تنهاییش کمتر بشه با متجاوزش هم صحبت بشه.
و وحشتناک‌تر اینکه این آقا متاهل هست و زنش هم از این موضوع خبر داره،  اما هیچکاری نمیکنه
جیسی نماد یک دختر بسیار مقاوم و صبوره که تونسته ۱۸ سال از بهترین سال‌های عمرش رو زندانی باشه و از کمترین حقوق انسانی هم محروم باشه. اصلا نمیتونم درک کنم یک دختربچه چطوری تونسته اینهمه بدبختی و درد و فشار روحی و جنسی رو تحمل کنه.
 ترجمه کتاب هم خیلی خوبه.   فکر می‌کنم حالا حالاها نمیتونم دیگه سراغ سر گذشت‌نامه برم🫠

        

          "تاریخ به ما یاد داده وقتی ظاهراً هیچ امیدی درکار نیست، امید در قلب‌های مردم همچنان پا‌برجاست."

این کتاب درباره ی زندگی ربوده شده ی دختری 11 ساله بود.
جیسی دوگارد 11 ساله بود که دزدیده شد.
از خانواده‌ش جدا شد.
از مادری که عاشقانه دوستش داشت جدا شد.
از خواهر 2 ساله‌اش جدا شد
از دوستان مدرسه اش، از مدرسه، از زندگی‌ش جدا شد و مجبور شد وارد زندگی تازه ی دردناکی بشه و سختی های زیادی رو تحمل کنه!

چرا انسان به خودش اجازه ی هرکاری رو میده؟
چرا فکر میکنه برای ارضای خواسته‌هاش باید بقیه فدا بشن؟
چرا انسان ها فقط به خودشون فکر میکنند و توجهی به دیگری ندارند؟
چرا آرامش برای خود فرد مهمه ولی آرامش فرد دیگری به ما ربطی نداره؟

این کتاب رو به نظرم همه باید بخونند. 
حرف هایی توی گفته میشه که هم شنیدنش دردناکه هم خوندنش. ولی این حرف ها از اعماق وجود فردی بیرون میاد که 18 سال درد و رنج رو تحمل کرده.
        

          خوندنش سخت و نفس گیر بود.