غلوّ در جوامع انسانی یکی از بیماری های فکری است که انسان را به انحطاط می کشاند و جلوی رشد و ترقّی را می گیرد. همه اقسام غلوّ زیان آور و خطرآفرینند، غلوّ درباره پیشوا و مراد و قطب، غلوّ درباره پیغمبر و امام و اعتقاد به خدائی شان، غلوّ درباره حضرت علی و گفتن این جمله صغیر اصفهانیدر مذهب عارفان آگاه اللّه علی، علی است اللّه اعتقاد به اینکه علم امام غیرمتناهی است، اعتقاد به اینکه امام علم حضوری به همه امور غیبی و مافی الضّمیر مردم دارد و به علم حضوری می داند فلان کس مشغول دزدی است و فلان کس مشغول زناست و فلان کس مشغول قتل یک انسان مظلوم است و علم حضوری دارد که فلان غذا مسموم است و آن را می خورد، و این که در روایات آمده است: پنج چیزی که در آخر سوره لقمان است علم آنها مختصّ به خداست و جز خدا کسی آنها را نمی داند صحیح نیست و امام آنها را به علم حضوری می داند، اعتقاد به اینکه امام قبل از آنکه به امامت برسد باید همه حقایق را بداند و به همه امور غیبی به علم حضوری احاطه داشته باشد، اعتقاد به اینکه همانطور که ماشاءَاللّه ُ کانَ ماشاءَالْاِمامُ کانَ و هیچ فرقی بین خدا و امام در این جهت نیست، اعتقاد به اینکه عیسی و مادرش مریم معبود انسان ها هستند. همه اموری که ذکر شد از اعتقادات جمعی از ایرانیان و بعضی از عُلماست. کتاب حاضر به این منظور نوشته شده است که ثابت کند این گونه اعتقادات مخالف عقل و مخالف اسلام است و کسانی که این گونه اعتقادات را دارند باید از این راه بازگردند و به آنچه مقتضای عقل و اسلام است معتقد شوند. امید است این کتاب چنین اثری داشته باشد که اگر چنین باشد ما به هدف خود رسیده ایم .