چقدر مهاجرت درد دارد حتی اگر از جهنمی به اسم عراق به بهشتی به اسم آمریکا رفته باشی...مهاجرت ریشه هایت را فاسد می کند اما خشک نمی کند آخر دست خوب خوب که بشود می شوی سگ دو خانه و امان از وقتی که صاحب خانه ها به جان هم بیفتند و توسط نگهبان هر دو خانه باشی...موقعیت بغرنجی است . می شود بدون نگاه کردن به خاک زیر پایت ، سرخوشانه قهقهه بزنی و ادای آدمهای آمریکایی در بیاوری ولی با چشم و آبروی مشکی ات چه می کنی؟گیرم لنز و رنگ مو را به کمک بطلبی دست آخر خاطرات کودکی امانت را می برد.
عزیزی داشتم که مهاجرت کرد به بهترین کشورهای اروپا .اینجا دکتر عمومی تازه فارغ التحصیل بود شد خانم دکتر متخصصی که هم مطب دارد و هم خانه و ماشین شخصی ولی سی دی های کلاه قرمزی و شب های برره و ... که سالهای اولی بی تابی هر ۶ماه یکبار می آمد تهران و خروار خروار می خرید و می برد در جای جای خانه دهن کجی می کنند و جای خالی همسر عاشقی که تمام شیفت‌های شب را به عشق او و برای دور کردن سختی شب بیداری بجایش رفت ، امروز دو تا سگ بزرگ پرکرده اند که نه مونس های خوبی هستند نه فرزند هستند نه پدر و مادر و خواهر و دیگر اقوام ...گواهی این حرفم ، کیسه قرص های رنگارنگ آرامش بخش است که آرامش را نمی بخشد و با خواستی عجیب ، بار خاطرات را کم نمی کند.
عزیز من حتی سگ دو خانه نیست خموده ریشه گم کرده ایست که مال هیچ کجا است.
کاش برای همه ی این عزیزانمان دعا کنیم😭😭
کاش یک روز زینه ها تکلیفشان را با دلشان و ریشه هایشان روشن کنند اگر بتوانند.
کاش آدم ها یادش نرود که ریشه را نمی از خاک کند و در جای دیگری دواند .ریشه هوا خورده فاسد می شود و دیگر گیاه یک زندگی نصف و نیمه خواهد داشت فقط محض نام زنده بودن.