ایده اصلی کتاب این بود که پشتکار مهمتر از استعداد هست
در طول کتاب هم سعی شده بود که موضوع رو بپروراند
 قبلا کتابی مطالعه کرده بودم درباره بام تا شام مشاهیر. در پی نوشت ریویوی خودم درباره آن کتاب نوشته بودم:
هدفم از مطالعه کتاب (بام تا شام مشاهیر) پیدا کردن راهها و دیدن عادتهای افراد موفق بود ولی با توجه به تنوع عادتها و تفاوتهایشان به این رسیدم که این افراد فقط بهترین عادتهای خود را یافتند. پس بهتر است هر کسی عادتی که برای خودش بهترین است را پیدا کند. به قولی «راههای رسیدن به خدا به تعداد انسانهای روی زمین است» این بود نکته ای که از این کتاب آموختم.

و در کتاب سرسختی به همان کتاب اشاره میکند و میگوید:
کتاب آداب روزانه، نوشته میسون کاری، یکی از روزهای زندگی ۱۶۱ هنرمند، دانشمند و افراد خلاق دیگر را شرح می دهد. اگر به دنبال قاعده های مشخصی ماند نوشیدن همیشگی قهوه، هرگز ننوشیدن قهوه، کارکردن فقط در اتاق خواب یا هرگز کار نکردن در اتاق خواب باشید، چیزی پیدا نمیکنید ولی اگر پرسشتان وجه مشترک این افراد خلاق باشد، همان عنوان کتاب پاسختان را می دهد. وجه مشترک آنها آداب روزانه است
...
ویلیام جیمز معتقد است: هیچ انسانی از کسی که باید هر روز از نو درباره شروع همه کارهایش تصمیم بگیرد، بدبخت تر نیست
        

          اولین کتابی بود که تو این زمینه می‌خوندم و دوسش داشتم. پیشنهاد می‌شه.
        

          کتاب نکات خوبی داشت ولی خیلی طولانی بود. وسطای خوندن، واقعا خسته شده بودم و میخواستم رهاش کنم😅