در این زندگی ما همگی در جستجوی یک چیز هستیم: سرشار شدن و پر شدن از زندگی – دریافتن بوسه ی  نوری بر قلب خاکستری مان، شناختن لطافت عشقی بی زوال. زنده بودن یعنی دیده شدن، ورود به انوار نگاهی پرمهر: هیچ کس از این قانون نمی گریزد حتی خداوند که ذاتا بیرون از قلمرو قانون است، زیرا خود ذات مفروض همه چیز است…کریستین بوبن برای دوستداران ادبیات در ایران نامی آشنا و برای بسیاری نامی محبوب است. او از عشق، تنهایی، مرگ، زندگی و انسان امروز می نویسد. او برخلاف بسیاری از نویسندگان هم دوره و همفکرش، قلمی تلخ و عبوسانه ندارد و نثرش به شعر و تغزل پهلو می زند.بعضی ها آثار بوبن را در رسته عامه پسندها جا می دهند و برخی معتقدند بوبن طوری می نویسد که اندیشه و معناهای عمیق فلسفی و عاطفی را به خوبی و با لطیف ترین شیوه بیان به مخاطبش عرضه می کند.بوبن خود نوشتن را نوعی درمان می پندارد و بسیاری از مخاطبانش نیز برای تلطیف روان و بهبود حال خود به خوانش آثار او روی می آورند. روایت های او سهل خوان است و سعی می کند طوری سخن بگوید که همه سنین و اقشار با متن هایش ارتباطی بی واسطه و آسان برقرار کنند.