کتاب حاضر را به یک معنا میتوان تماشاخانه دانست ،اینجا جان برجر جستارنویس، شاعر، منتقد ،هنری و مورخ اجتماعی تواناییهای خارق العاده اش در قلم زنی را به تمامی به صحنه آورده. او پیوندهای بین عشق و غیاب را آشکار می کند نشان می دهد شعر چگونه زبان را به توجه وامی دارد و از بازنمایی مردمان کوچه پس کوچه ها و راه های فرعی از بازنمایی اهل زیر جهان در آثار کاراواجو مینویسد برجر نیروهای مرموز فعال در نقاشی ای از رامبرانت را خاطرنشان میکند و راجع به قداست کار نزد ون گوگ میگوید. همچنین معنای خانه برای انسان نخستین و برای صدها هزار آدم بی خانومان شهرهای امروز را مورد مداقه قرار می دهد.
و صورت هامان قلبم به بی دوامی عکسها، سرشار از ابتکار شاعرانه و زیبایی تمام کمال، چنانکه امر سیاسی و امر خصوصی را به طرزی یکدست در هم می آمیزد برای ما یادآور چشمه هایی از کاروبار نویسندگی نابوکوف و آدن برشت و لارنس است.