برای اکثر ما، استعاره یک صنعت ادبی است که در آن یک چیز با چیز دیگر مقایسه می شود: در این مقایسه گفته می شود که یک چیز چیز دیگر است، مثل او یک شیر است... برای نمونه، ما واژه شیر در جمله «آشیل در نبرد یک شیر بود» را استعاری به کار می رود که ما به یک اثر هنری یا بلاغی برسیم، چون وقتی ما به زبان استعاری حرف می زنیم یا می نویسیم که می خواهیم نوشته یا گفته ما فصاحت و بلاغت داشته باشد که با واژه های «زیبا» و از لحاظ زیبایی شناختی خوشایند، دیگران را تحت تاثیر قرار دهیم، یا یک عاطفه عمیق را بیان کنیم...آن چه این همانی آشیل با شیر را ممکن می سازد این است که آشیل و شیر وجه مشترک دارند. یعنی، هردو قوی و شجاع هستند...رایج ترین مفهوم استعاره، هم در محافل محققان و هم در میان عامه مردم را می توان با برشمردن ویژگی های عموما پذیرفته شده آن به اختصار توضیح داد: یکم، استعاره ویژگی واژه هاست؛ یک پدیده زبانی است. دوم، استعاره به منظور تولید اثر هنری و بلاغی به کار می رود، مثل وقتی که شکسپیر می نویسد «همه دنیا یک صحنه است» سوم، استعاره مبتنی بر شباهت میان دو هستی است که با هم مقایسه و شناخته می شوند. چهارم، استعاره کاربرد آگاهانه و عمدی واژه هاست، هرکسی باید استعداد خاصی داشته باشد تا بتواند آن ها را به کار ببرد و خوب به کار ببرد. فقط شاعران بزرگ و سخن وران زبان آور می توانند در آن مهارت کسب کنند.
ن چ