رضا همین‌طور که دور می‌شد گفت "انشاءالله به جنگ با عدو چیزی نمانده". کمی شوکه شدم و با تاخیر جواب دادم: "انشاءالله ما هم آماده‌ایم..." یک طرف مغزم که مخالف آمدن به سوریه بود، به شدت از رضا متنفر بود.

ابوحامد افراد را کوتاه معرفی کرد؛ بعضی از مشکلات و کمبودها را بیان کرد و گفت: "باقی مشکلات را مسئول هر یگانی می‌گوید". حاج قاسم از ابوحامد تشکر کرد و نگاهش را به نگاهم گره زد و گفت: " از همین جوان که روبروی من نشسته شروع می‌کنیم". انار در دلم پاره کردند.

مراکز صدور کارت رای‌دهی همه جا دیده می‌شد. فقط کافی بود جلوی دوربین‌هایی که اروپایی‌ها هدیه داده بودند بنشینی. بعد از چند لحظه عکس فوری آماده می‌شد و با چسباندن روی کارت و نوشتن مشخصات، شما آماده رای دادن در اولین انتخابات آزاد افغانستان می‌شدی. به همین راحتی.

سید رضا همچنان به گوشی نگاه می‌کرد که جای دست خونی رسول روی صفحه‌اش بود و گفت « وقتی گوشی آقا رسول رو توی درمانگاه تحویل گرفتم، دیدم هنوز دعای عهد روی صفحه‌ش بازه و رسول موقع حمله داعشی‌ها این رو می‌خونده « اللهم ان حال بینی و بینه الموت...»