در اینجا یکی از فیلسوفان اعجوبه فرانسوی برداشتی چشمگیر و روشنگر از نسبت مفاهیم فرویدی و تفسیرهای روانکاوانه به قراری به دست می دهد که برآمده از معنای تازه تر از تازه انقلاب استتیکی قرن نوزدهم است. در دیالوگی فلسفی با لیوتار، رانسیر حرفش این است که داعیه میراث داران فروید مبنی بر غلبه پاتوس بر لوگوس کجا و جان کلام فروید مبنی بر صیانت از همزیستی برابر و آمیزگاری این دو کجا. به عبارتی پاتوس بیماری و لوگوس درمان توامان با هم اند.
شوشانا فلمن
پیش فرض ذاتی این پروژه این است که سروکار ما با خود مفهوم استتیک است. استتیک را همچون عنوان علم یا رشته ای که به هنر می پردازد، در نظر نمی گیریم. در نگرش من استتیک مختص به روش تفکری است که با توجه به اشیا هنری نضج گرفته است و آنها را به منزله مواد تفکر تلقی می کند. از این هم مبنایی تر، استتیک عبارت است از رژیم تاریخی خاص اندیشیدن در باب هنر و ایده ای از فکر، حسب اینکه اشیا هنری مواد تفکر هستند.
«از متن کتاب»