معلوم است که من به غول قوطی ماکارونی پنج ستاره میدهم.
        

          خیلی خوب بود 
جالب و نازک
        

          انتشارات کودکان شاید عجیب‌ترین نشری است که دیدم. انگار هیچ موجودیتی ندارد و آدم‌فضایی‌ها کتاب چاپ می‌کنند. خیلی عجیب هستند اما مهم‌تر اینکه کپی‌رایت دارند و کتاب‌هایشان را با کیفیت خیلی خوبی چاپ می‌کنند. 
چندتا از کتاب‌های جرمانو زولو و آلبرتین را هم چاپ کردند که همه‌شان مثل خود انتشارات عجیب هستند. 
رنگ‌گذاری و تصویرسازی کتاب‌ها یک حس آرامش و نرمی دارد که شاید توضیف کردنش سخت باشد. قصه‌ها همین شکلی هستند یعنی بدون هیچ حرف اضافه‌ای یک روایت ساده را می‌شنویم و اتفاقاً خیلی باحال‌تر از داستان‌هایی است که کلی تفصیل دارند.
اینجا از دل یک قوطی ماکارونی یک غول می‌آید بیرون و از صاحبش می‌خواهد دوتا آرزو کند. یک قصۀ تکراری که در همکاری مشترک خوب بین نویسنده و تصویرگر به ماجرایی تازه شکل می‌دهد که خیلی عجیب است از این کلمه استفاده کنم اما حس «باصفایی» دارد و انگار با شخصیت‌ها انس داریم و الفت.
        

          راستش قبلاً خیلی تعریف این کتاب را شنیده بودم و فکر می‌کردم باید خیلی فوق‌العاده باشد ولی حالا که خواندمش  هر چه فکر می‌کنم نمی‌فهمم چرا اینقدر تعریفش را می‌کنند. البته تصویرگری خوبی دارد ولی یک  کتاب مصور  نسبتا معمولی است. من درکش نکردم.