مردم چیزهایی را به یاد می آورند که دوست دارند به یاد آورند، نه چیزهای که واقعا روی داده است، هرکسی رویدادها را به شیوه خود بیان می کند و معجون خاص خودش را از خاطرات گذشته دم می کند. از این رو گذر از حال به گذشته ، به گذشته ای که واقعا روی داده غیر ممکن است . چیزی که امروز در اختیار ماست ، صرفا نسخه های متعددی از واقعیت است ،که کمابیش اعتبار دارد و یکی از این نسخه ها در هر دوره ، بسته به موضوع بهتر به کار ما می آید . گذشته دیگر وجود ندارد، تنها چیزی که هست بازنمایی های متعدد از آن است

از سپیده دم تاریخ جنگ ها به راه افتاده اند تا بردهای بیشتر اسیر شوند ، دستگیرشان می کردند ، به زنجیر شان می کشیدند ، تجاوز میکردند و شلاق می زدند ..چندبار پیش آمده به این حقیقت فکر کنیم که ثروث و قدرت دنیا از زمان های بسیار قدیم به وسیله بردگان خلق شده است؟ از سیستم های آبیاری خاورمیانه تا اهرام مصر از دیوار بزرگ چین تا آکروپولیس یونان گرفته تا مزارع نیشکر کوبا پنبه لوییزیانا معادن ، معادن سنگ کولیما ،بزرگ راههای آلمان

انسان تا چه اندازه در مقابل وحشت های زاییده تخیلاتش ضعیف و بی دفاع است .

سالهای سال بی وقفه مردم را از قلب آفریقا به محلی که بعدٱ داکار نامیده شد می آوردند و از آنجا با قایق به این بندر که به مدت دویست سال زندان و اردوگاه اجباری بود ،جای که محل صدور محموله بردگانی بود که قرار بود با کشتی عرض اقیانوس آرام را طی کنند به نیمکره دیگر فرستاده شوند به آمریکای شمالی جنوبی و کارائیب، چیزی در حدود ۱۱ میلیون شاید هم بیشتر ۲۰ میلیون زن و مرد جوان صادر شدند ، برخی در راه از گرسنگی و تشنگی می مردند، مردگان را فورا به دریا می انداختند تا خوراک کوسه ها شوند ، این محل بزرگترین منبع تغذیه شان شده بود ، طبق محاسبات مورخان نیمی از کسانی که تا زمان رسیدن و سوار شدن بر کشتی زنده می ماندند، در طول راه دریایی می مردند ،راه تا نیویورک یک سفر شش هزار کیلومتری بود ،که آن سفر وحشتناک را تنها قوی ترین ها می توانستند تحمل کنند و زنده بمانند