گارشین را به حق پیشتاز چخوف دانسته اند، کسی که راه را برای نویسندگی چخوف هموار کرد. گارشین از چنان درک بالایی برخوردار بود که حتی رنج گیاهی یا مورچه ای را به خوبی لمس می کرد. چنین درکی بی شک ناشی از حساسیت بسیار زیاد او بود که زمانه اش کمتر آن را می فهمید... آثار باقی مانده از گارشین نبوغ فراوان او را در داستان نویسی به خوبی نشان می دهد. همین داستان ها، چهره صمیمی و دوست داشتنی او را به ما می نمایانند. گارشین همزمان با نویسندگان بزرگی نظیر تالستوی، کارالنکو، داستایفسکی، اوسپنسکی و چخوف و نقاش بزرگی مانند ایلیا رپین زندگی می کرد، با بسیاری از شخصیت های برجسته زمانه خود مکاتبه داشت که برخی از آنها خاطراتی درباره ی او نوشته اند. ماکسیم گورکی زمانی که در ایتالیا می زیست، خواندن آثار او و شناختن چهره ی نجیبش را در نامه ای توصیه  می کند. به جرئت می توان گفت که گارشین روح لطیف، حساس، بی آلایش و عرفانی روسی است که در سایه ی خشونت ها و پرخاشگری های جامعه ای مستبد پنهان مانده است... از مقدم? مترجم