فصول این کتاب از روی، و به آرزوی، همدلی با حافظ نوشته شده است. ادعای هم سخنی با حافظ ادعایی گزاف است، ولی آرزو یا احساس همدلی با او آرزویی محال نیست. چه حافظ حافظۀ ماست و در ذهن و زبان همۀ فارسی زبانان، تا همیشه ای که زبان فارسی و فرهنگ اسلامی-ایرانی پایدار است حضور دارد.

هفت فصل این کتاب هر یک در حد خود مستقل ولی با دیگری مرتبط است. بلاتشبیه، مانند ابیات غزل حافظ. عناوین این فصول بدین شرح است:
فصل اول: “اسلوب هنری حافظ و قرآن”
فصل دوم: “میل حافظ به گناه”
فصل سوم: “حافظ و انکار معاد؟”
فصل چهارم: “اعجاز در ایهام”
فصل پنجم: “اختلاف قراآت”
و دو فصل بعد به  انتقاد دو کتاب اختصاص دارد.