کتاب پرگنت - نقد و نظرات دربارۀ کتاب پرگنت

پرگنت نشان می دهد که ایبسن «ضد-قهرمان» های بایرن را خوب می شناخته است. اینان یتیمانی بودند که با چشم های گشاده بر روی «پلِ آه» رو به دروازه های یأس روزگار می ایستاند و به تکرار زندگی می نگریستند، گاه چون چوب پنبه ای بر گرداب آن سرگردان می ماندند و گاه نیز از تمامی وجود خویش مایه می گذاشتند تا این تکرار را بتارانند و از دل این بیهودگی چیزی تازه و نو بیافرینند. اینان قبول داشتند که تاراندن تکرار به معنی تاراندن خویشتن و فرا رفتن از منِ خود ـ شیفته نیز هست.بهزاد قادریاز مقدمه ای بر ترجمه ی پرگنت.

داستان فانتزی ادبیات کلاسیک ادبیات نمایشی ادبیات نروژ دهه 1860 میلادی نمایشنامه درام شعر سینما

یکی از عجیب‌ترین کارهای ایبسن بود که شباهتی به هیچکدوم از کارهای دیگه‌ش نداشت! تنها چیزی که ذهن من رو خیلی مشغول کرده بود، اینه که مثل نمایشنامه‌ی «پرنده‌ی آبی»، این نمایشنامه چطور روی صحنه اجرا خواهد شد! صحنه‌های پرشمار، دکورهای متنوع و عناصر فانتزی دخیل، مثل صحبت کردن برگ و شبنم و... یا نقش داشتن یک گربه! برخی نمایشنامه‌ها برای خواندن نوشته می‌شن و می‌شه عدم توانایی اجراشون رو درک کرد، اما این نمایشنامه برای اجرای صحنه‌ای نوشته شده و بارها نیز اجرا داشته! در کنار همه‌ی این‌ها، از ترجمه‌ی استاد بهزاد قادری هم نباید گذشت... من نسخه‌ی سابق پرگنت رو خوندم که انتشارات قطره چاپ کرده بود، و نه نسخه‌ی جدیدتری که با همین ترجمه انتشارات بیدگل چاپ کرده، اما شاید اگر تحقیقات و کنجکاوی آقای قادری نبود، فهم این نمایشنامه برای یه خواننده‌ی ایرانی ناممکن می‌شد.