به عنوان اولین کتابی که با بهخوان خوندم همیشه در خاطرم میمونه.
روایت سفر نویسنده به سرزمین عربستان برای سنت حج واجب در سال ۴۳.
طول کشید تا با نوع نوشتار و قلم این سفرنامه ارتباط بگیرم ولی وقتی گرفتم به شدت به دلم نشست. 
بر خلاف چیزی که فکر میکردم از بعد معنوی به سفر نگاه نکرده. به قول خودش سفری به قصد کنجکاوی. 
توجه به جزییات انقدری هست که خودت رو از شروع سفر تا پایانش همراه نویسنده حس میکنی و با تموم شدنش انگار از سفر برگشتی. و کمی دلتنگ؟
بیشترین جذابیت کتاب نقد هایی بود که کاملا بی طرفانه به سیاست های عربستان وارد کرده.
اگر به سفر نامه علاقه دارید احتمال زیاد خوشتون میاد.
        

          اولین سفرنامهء حجی بود که می‌خوندم.  اما برخلاف انتظارم، از مناسک تقریبا هیچ‌چیز ننوشته بود و حسابی عصبانی‌ام کرد. دراصل سفرنامهء عربستان بود که البته از این‌نظر، سفرنامه موفقی هست و همچنان هم به‌روز محسوب می‌شه. اما اگه دنبال غرق‌شدن توی فضای عبادی آیین و مناسک حج هستین و مخصوصا اگر این کتاب رو برای شروع آشنایی با این حال عبادی انتخاب کردین،  بدونین که متن، نگاه سیاسی‌اجتماعی به سفری که رفته داره. ولی اگه با حج آشنایی دارین، متوجه می‌شین که جلال چه پخته و ابراهیمی به وضع اسلام و مسلمان نگاه کرده در این سفر به خانهء خدا.