معرفی کتاب تشریفات اثر سیس نوته بوم مترجم سامگیس زندی

تشریفات

تشریفات

سیس نوته بوم و 1 نفر دیگر
3.8
2 نفر |
1 یادداشت

با انتخاب ستاره‌ها به این کتاب امتیاز دهید.

در حال خواندن

0

خوانده‌ام

2

خواهم خواند

1

ناشر
نشر نو
شابک
9789647443692
تعداد صفحات
174
تاریخ انتشار
1391/9/7

توضیحات

        اینی، روزی که زیتا ترکش می کند، تصمیم می گیرد خودش را بکشد، چراکه درستون طالع بینی روزنامه، که خودش آن را می نویسد، آمده: شیر متولد تیرماه، همسرت تو را ترک می کند و تو خودکشی می کنی! اینی که به گز کردن خیابانهای آمستردام، پیگیری اخبار بورس، تامل درباره ی عشق و هنر و نوشتن طالع بینی دلخوش بوده، پس از خودکشی و در زندگی بازیافته اش به دو تن از اقوامش بر می خوردک آرنولد تادس که حتی دقیقه های زندگی اش را هم اندازه گیرد و پسر مطرودش فیلیپ، که برای گریز از بیهودگی و بی معنایی زندگی اش به آیین و اندیشه ی چای ژاپنی پناه برده است...سپس نوتبوم، نویسنده ی بزرگ هلندی و برنده ی جایزه ی ادبی اروپا برای بهترین رمان، جوایز ادبی پگاسوس و فردیناند بوردویک را برای خلق این اثر از آن خود کرده است. نوتبوم در رمان پر طرفدار تشریفات، ضمن روایت داستان، تاملات عمیق خود را درباره ی روابط و عقاید انسانها بیان می کند.
      

یادداشت‌ها

          در دل شهر مه‌گرفته‌ی آمستردام، جایی میان تقویم‌ها و تابلوهای قدیمی، سیس نوتبام با ظرافتی هلندی، آیینِ تلخِ زندگی و مرگ را به تشریفاتی بی‌صدا بدل می‌کند.
 "تشریفات"، نه روایتِ حادثه است، نه نمایشِ قهرمانی؛ بلکه سوگ‌نامه‌ای‌ست برای معنا و نظمی که روزی در جهان بود و دیگر نیست، برای انضباطی که در میان بی‌قراری‌مان گم شده است.
راوی کتاب، چون کاهنی بدون خدا، میانِ آیین‌های بی‌باور، پیاله‌های خالی، و واژه‌های بی‌صدا، به دنبال بازمانده‌ای از تقدس می‌گردد. با هر قدم، انگار مراسمی برگزار می‌شود: نوشیدن قهوه، باز کردن نامه‌ای قدیمی، یا تماشای چیدمان بی‌نقص یک اتاق، بدل می‌شود به شعری از زوال، به دعایی برای انسان مدرن.
"تشریفات" درباره آن لحظه‌هایی‌ست که زندگی چیزی نمی‌گوید، اما همه‌چیز را نشان می‌دهد؛ درباره نظم‌های بی‌فایده، عشق‌های بی‌فرجام، و دلی که در سکوت می‌تپد، نه برای زیستن، بلکه برای فهمیدن. نوتبام می‌نویسد تا آیینِ گم‌شده‌ی انسان بودن را به یاد ما بیاورد؛ آیینی که نه در نیایش و نه در عصیان، بلکه در تکرارهای روزمره، در ریتم کندِ زندگی، و در شکستِ نهایی معنا خود را پنهان کرده است.
شاید هیچ‌کس چون نوتبام، مرگ را چنین دقیق و بی‌رحمانه نزیسته است؛ و شاید ما، خوانندگانِ تشریفات، باید بار دیگر مرگ را بخوانیم، تا زندگی را، با همان دقتِ آیینی‌اش، دوباره یاد بگیریم.
        

7