مدت خیلی زیادی منم مثل خیلیای دیگه حس می‌کردم دنیا جهنم شده و بزودی از هم می‌پاشه. هر روز یه بحران جدید، یه جنگ تازه، یه سقوط اقتصادی، یه خبر دیگه از فقر و گرسنگی و ظلم... وقتی ایرانی باشی، این حس شاید حتی بدتر و قوی‌ترم باشه. خب دور و برت پر از آدماییه که دارن با انواع بدبختی دست‌وپنجه نرم می‌کنن، قیمت‌ها لحظه‌ای بالا میره، یه نسل از آدمای متخصص داره مهاجرت می‌کنه، و آینده شبیه یه تاریکی بی‌انتها به نظر میاد، بدون حتی یذره امید.
این احساس ناامیدی فقط از شرایط دور و بر نمیاد، از اخباری که می‌بینیم و می‌خونیم هم میاد و ما هرلحظه انقد با این اخبار بمباران میشیم که انگار یه جوری عادت کردیم پیشاپیش انتظار خبرای بد رو داشته باشیم. هر روز یه مشکل تازه، یه هشدار جدید، یه نگرانی که تا دیروز وجود نداشت ولی حالا امروز انگار تهدید جدی ای برای زندگی‌مونه. نمی‌دونم شمام این حسو داشتین یا نه، ولی من چندین بار پیش اومده که با خودم گفتم دیگه مطلقا هیچ امیدی برای بشریت نمونده و تنها راه نجات، مرگ دستجمعی و نابودی کره زمین‌ه.
توی همین حال‌وهوا بود که یه جمله درباره کتابی خوندم که اینجوری معرفیش میکرد:« این کتابو بخون، شاید دنیا رو یه جور دیگه ببینی.»
اسمش «واقعیت» بود. دیدم اتفاقا توی کتابخونه دارمش و قبلا دوست خیلی عزیزی بهم هدیه داده‌تش که خیلی خوب روحیه و سلیقه منو می‌شناسه. پس توی خوندنش شک نکردم. راستش اول که شروع کردم حس کردم یه کتاب دیگه از اوناییه که می‌خوان بگن «مثبت فکر کن، همه‌چی عالیه!» و خب، از این حرفا اصلاً خوشم نمیاد. ولی کم‌کم دیدم که انگار داره یه جور دیگه حرف می‌زنه. نه با شعارهای انگیزشی، نه با حرفای قشنگ و بی‌پایه، بلکه با داده‌های واقعی.

این کتاب میگه: چرا همیشه فکر می‌کنیم دنیا داره نابود میشه؟
هانس روزلینگ، نویسنده‌ی کتاب، پزشک بود، اما یه پزشک معمولی نه؛ یه آدمی که زندگیشو صرف داده‌ها، آمارها و تحلیل وضعیت دنیا کرد. اولین چیزی که میگه اینه که «ما آدم‌ها دنیا رو بدتر از چیزی که هست می‌بینیم.» و این یه مشکل شناختیه، یه جور خطای ذهنی که باعث میشه همیشه فکر کنیم همه‌چی تو سراشیبی سقوطه.
میگه که بیشتر ما فکر می‌کنیم فقر جهانی بیشتر شده، مرگ‌ومیر بچه‌ها افزایش پیدا کرده، دنیا خطرناک‌تر شده. ولی واقعیت چیه؟ دنیا در ۵۰ سال گذشته توی خیلی از شاخص‌ها بهتر شده. نه یه کم، بلکه خیلی.
فقر جهانی کاهش پیدا کرده
امید به زندگی بیشتر شده
بیشتر بچه‌ها به مدرسه میرن
بیشتر بیماری‌های مرگبار کنترل شدن
ولی چرا اینا رو نمی‌بینیم؟ چون ذهن ما عاشق اخباره. عاشق بحران و ترس. رسانه‌ها خوب اینو بلدن. یه لحظه فکر کن چند بار شده تیتر بزنه «امروز ۹۹٪ مردم جهان تو صلح زندگی کردن!»؟ هیچ‌وقت. ولی اگه یه کشور درگیر یه بحران بشه، همون لحظه کل دنیا ازش خبر داره.
ذهن ما این‌جوری کار می‌کنه که وقتی یه چیز بد می‌بینیم، هزار برابر بیشتر از یه چیز خوب بهش توجه می‌کنیم. این یه جور مکانیزم بقاست که از گذشته‌های دور تو مغزمون مونده. ولی مشکلش اینه که باعث میشه حس کنیم دنیا خیلی بدتر از چیزی که هست شده.

ولی پس مشکلات چی؟
یه چیزی که باعث شد این کتابو دراپ نکنم این بود که روزلینگ نمی‌گفت دنیا عالیه و هیچ مشکلی نیست. نه، اتفاقاً کلی درباره‌ مشکلات دنیا هم حرف می‌زنه. درباره‌ فقر، جنگ، بحران محیط‌زیست، و این‌که خیلی جاها هنوز زندگی برای آدم‌ها سخته.
اما فرقش اینه که دیدش ناامیدانه نیست. یعنی به‌جای این‌که بگه «وای نابود شدیم»، میگه «ببین، ما توی این صد سال اخیر خیلی چیزا رو بهتر کردیم، پس چرا فکر می‌کنی نمی‌تونیم بقیه‌شو هم بهتر کنیم؟»
این نگاه برای من خیلی عجیب بود. چون این روزا خیلی از ماها، مخصوصاً توی ایران، توی یه حالتی هستیم که انگار دیگه امیدی نداریم. فکر می‌کنیم هیچی درست نمیشه. هرچی تلاش کنی، بازم همه‌چی قراره بدتر بشه. ولی این کتاب یه جور تلنگر بود که بگه «اگه تا حالا دنیا این‌همه تغییر کرده، چرا فکر می‌کنی از این به بعد نمی‌تونه تغییر کنه؟»

چرا این کتاب برام مهم شد؟
چون یادم آورد که قرار نیست فقط مصرف‌کننده‌ اخبار منفی باشم. 
چون بهم نشون داد که تغییرات بزرگ، یه‌شبه اتفاق نمیفتن، ولی ممکنن.
چون یادآوری کرد که حتی اگه زندگی توی ایران سخته، ولی ما باید و میتونیم روی بخش هایی از زندگی مون که تحت کنترل مون هستن تمرکز کنیم و بهترش کنیم. 
و مهم‌تر از همه، این کتاب یه سوال بزرگ تو ذهنم گذاشت که اگه دنیا واقعاً در حال بهتر شدنه، پس من قراره چه نقشی توی این بهتر شدن داشته باشم؟
برای من، این سوال خیلی عمیق بود. چون به این فکر کردم که همیشه به مشکلات فکر می‌کنم، همیشه حسرت می‌خورم، همیشه از شرایط شکایت می‌کنم. ولی چند بار شده که واقعاً کاری کنم؟ چند بار شده که به‌جای غصه خوردن، به این فکر کنم که چه تغییری، هرچند کوچیک، می‌تونم ایجاد کنم؟

پس چی کار کنیم؟
بعد از خوندن این کتاب، یه سوال تو ذهن آدم میاد «حالا که می‌دونم دنیا این‌قدرها هم بد نیست، من باید چی کار کنم؟»
کتاب توی این مرحله بهمون راهنمایی می‌ده و کمک می‌کنه که منطقی فکر و عمل کنیم. مثلا میگه:
اول، کمتر تحت تأثیر اخبار منفی باشیم. قرار نیست بی‌خیال مشکلات بشیم، ولی بذاریم داده‌های واقعی هم توی ذهنمون جا داشته باشن.

دوم، از خودمون بپرسیم: «آیا این چیزی که دارم می‌بینم، کل واقعیته یا فقط یه بخششه؟» یعنی قبل از این‌که فکر کنیم دنیا نابوده، ببینیم تصویر بزرگ‌تر چیه.

سوم، به جای این‌که فقط نگران باشیم، ببینیم چطور می‌تونیم خودمون یه تغییری ایجاد کنیم. اغلب مواقع حتی یه کار کوچیک، می‌تونه یه قدم به سمت بهتر شدن باشه.

این کتابو بخون، اما توقع معجزه نداشته باش.
اگه حس می‌کنی دنیا جای افتضاحیه، اگه فکر می‌کنی آینده‌ای وجود نداره، اگه همیشه اخبار منفی داره امیدتو می‌گیره، این کتابو بخون.
ولی این کتاب قرار نیست یه حرف انگیزشی الکی تحویلت بده. قرار نیست بگه همه‌چی عالیه، نگران نباش، بلکه قراره بگه ببین، دنیا هنوز مشکلات زیادی داره، ولی خیلی بهتر از چیزی شده که تصور کنی و هنوز هم می‌تونه بهتر بشه. و شاید، فقط شاید، این همون چیزیه که ماها این روزا بیشتر از هر چیزی بهش نیاز داریم که توی تاریکی فرو نریم و یه تکونی بخوریم.

............
این کتاب درواقع بهتر و جالب‌تر از چیزیه که توی ریویوو نوشتم. فکر می‌کنم توی ریویوو صوتی که توی چنلم گذاشتم بهتر تونستم درموردش حرف بزنم. اگر دلتون خواست بیشتر درموردش بدونید، از اینجا پیداش کنید
t.me/Dreamssecretgarden
        

          همانطور که از اسمش پیداست، به وسیله آمار (اعداد و ارقام در گزارشات و آزمایشات) نشان میده که واقعیت جهان آن طور که فکر میکنیم و به نظر میاد، بد نیست
و با بیان اینکه انسان به وسیله غرایزی که برای بقا در درونش نهادینه شده، همیشه تصورات بدی از اطرافش داره و در این کتاب به وسیله ده غریزه واقعیت های جهان رو زیر نظر میگیره

با خوندن این کتاب، چیزی که بدست میارین اینه که بدون تحقیق و بررسی دست به قضاوت و نتیجه گیری نزنین و حتما با جمع آوری اطلاعات و بررسی اونها ، این کارو انجام بدین و در نهایت دید شخص رو نسبت به آینده دنیا و بشریت امیدوارانه تر میکنه
        

          نظر شما چیست؟ جهان آینده را چگونه تصور می‌کنید؟ سوالات ذیل را مرور کنیم.
- امروزه در تمامی کشورهای با سطح درآمد پایین در جهان، چند درصد از دانش‌آموزان دختر تحصیلات ابتدایی را به پایان می‌رسانند؟ الف) 20 درصد ب) 40 درصد ج) 60 درصد
- در بیست سال گذشته، درصد جمعیت جهان که در فقر شدید زندگی می‌کنند ...
الف) تقریبا دو برابر شده است ب) تقریبا همان اندازه، بیشتر یا کمتر باقی مانده است ج) تقریبا به نصف کاهش پیدا کرده است
- امروزه در دنیا 2 میلیارد کودک بین سنین 0 تا 15 سال وجود دارد. طبق گفته سازمان ملل متحد در سال 2100 چند کودک در جهان وجود خواهند داشت؟
الف) 4 میلیارد ب) 3 میلیارد ج) 2 میلیارد
- در سراسر جهان، آقایان دارای سی سال سن به طور متوسط ده سال از عمرشان را در مدرسه گذرانده‌اند، خانمهای همسن‌شان به طور متوسط چند سال از عمر خود را در مدرسه گذرانده‌اند؟
الف) 9 سال ب) 6 سال ج) 3 سال

بهتر است پاسخ را در کتاب factfulness نوشته هانس رزلینگ پیدا کنید. (برای اینکه کنجکاوی که نویسنده می‌خواهد در ابتدای کتاب ایجاد کند باقی بماند و به قولی اسپویل نشود)
کتاب را هنگامی برای مطالعه انتخاب کردم که دیدم بیل گیتس تعداد زیادی از نسخه‌های آن را به فارغ‌التحصیلان کالجها و دانشگاههای آمریکا هدیه داده است. او می‌نویسد: «این کتاب یکی از مهمترین کتابهای آموزشی است که تاکنون مطالعه کرده‌ام.»
تاکنون به فارسی توسط حداقل 6 انتشارات مختلف ترجمه شده که البته من ترجمه‌ی بهار رحمتی نشر نوین را مطالعه کردم. عنوان فرعی آن هست: «ده دلیل برای اینکه ما درباره جهان اشتباه فکر می‌کنیم و چرا اتفاقات جهان از آن چه به نظر می‌رسند، بهترند.»
مدتی قبل مطلب کوتاهی درباره اینکه خیلی وقتها از اطرافیان می‌شنویم قدیمها بهتر بود، نوشته بودم. اینکه خیلی وقتها حواسمان نیست که قدیم‌ها فاجعه بود. حکومتهای استبدادی و جنگها زیاد بودند و کشتار وحشیانه تعداد زیادی از مردم را به فلاکت می‌انداخت؛ اکثریت جامعه بی‌سواد بودند و هرگونه خرافات را باور می‌کردند؛ مردم بدون برق و اینترنت چه می‌کردند؛ سرما را چطور تحمل می‌کردیم؛ از کودکانی که به دنیا می‌آمدند چه تعدادی زنده می‌ماندند و چه بسیار مادرانی که سر زایمان جان خود را از دست می‌دادند.
ممکن است هدف اصلی هانس رزلینگ، ایجاد دیدگاه مثبت در مخاطب نسبت به آینده‌ی جهان و در پی‌اش آرامش ذهنی و انگیزه‌های مثبت برای تلاش در ساخت آینده‌ای بهتر باشد ولی از این که بگذریم، یکی از مهمترین دستاوردهایش، مصداقهای بسیار زیبا و اثرگذار در تفکر نقادانه است. درواقع اگر به دنبال تمرینهای خوب برای تفکر نقادانه می‌گردید، پیشنهاد می‌کنم حتما آن را مطالعه کنید.
یکی دیگر از فواید مطالعه‌ی این کتاب نیز یادآوری در جای جای آن هست که این اخبار بد هستند که به طور گسترده مورد توجه مخاطب قرار می‌گیرد و اگر خبرنگاران و رسانه‌های خبری، اخبار خوب را بیشتر از اخبار بد پوشش بدهند به بیکار شدن آنها یا تعطیلی آن رسانه می‌انجامد. لذا اثرات منفی روانی وابستگی به اخبار می‌تواند بسیار زیاد باشد و لازم است ضمن ایجاد تعادل در آن، نسبت به آنچه دریافت کرده‌ایم دیدگاهی نقادانه داشته باشیم.