باران تند شده، با باد . سر کوچه پیاده می شوی و می ایستی کنار تاکسی. سر تبریزی های توی حیاط خانه ی پدری ات دارند سر به خاکستری آسمان می سایند. پشت پیچ آخر کوچه بی تابی می کنند. گویی تو را به خود می خوانند.تا بروی کنار آن یکی که از دوتای دیگر کوتاه تر و جوان تر است، تکیه بدهی و سیگار دود کنی و با هیچ کس کلمه ای حرف نزنی و یادت بیاید که پدرت این سه درخت را روز تولد سه تا بچه اش در آن باغچه ی بزرگ کاشته . راستی پدرت حالا کجای خانه نشسته ؟ اگر خیالت راست از آب در آمده باشد چه؟ آیا با کسی حرف می زند؟ آیا گریه می کند و برای اولین و آخرین بار بی قراری اش را کسی به چشم می بیند؟ آیا زیر عکس مادرت با آن روبان سیاه و براق کج کنارش ، می نویسد « داشتم آرام تا آرام جانی داشتم»؟ اگر این را نوشته باشد و  تو این را ببینی چه بلایی سرت می آید و این شعر با آن خط نستعلیق و لرزان پدرت با تو چه ها خواهد کرد؟
از متن کتاب 

 مجموعه داستان «نبودن» شامل ? داستان است که بیشتر داستان های این مجموعه از تم واحدی پیروی می کنند و اسم کتاب هم برگرفته از همین مضمون واحد است.

فقدان روابط انسانی و خلایی که در رابطه ها وجود دارد، در این داستان ها تبدیل به مضمون اصلی شده اند و در عین حال آدم های داستان های «نبودن» گوشه  چشمی هم به فضای مجازی دارند، در واقع سوتفاهم های فضای مجازی و خلایی که روابط مجازی در زندگی ما ایجاد می کنند در سه داستان این مجموعه نمود بیشتری دارند.

مجموعه داستان «نبودن» شش داستان دارد با عنوان های: «داستان خودهای من این غم گساران»، «شرح آویزانی یک تابلو»، «شب دو»، « کشیده  متصل»، «دختری در یک موقعیت» و «بیناب».