همزمان شدن مطالعه این کتاب با اتفاقات و حوادثی که در جامعه ایران این روزها رخ داده، برایم جالب بود.
کتاب، کلان مسئله‌ای را مطرح می‌کند که در حکومت جمهوری اسلامی ایران ظاهرا  برای قوه‌ی حکمران بی‌اهمیت جلوه می‌کند؛ در حالی که بیش از پیش عمق فاجعه بی‌اعتمادی عمومی را با چشم غیر مسلح هم می‌توان رویت کرد.
اگر شعارهایی که هر لحظه از بلندگوهای رسانه‌های مختلف حاکمیت پخش می‌شود، اگر آرمان‌های انقلاب اسلامی هنوز برایتان زنده‌است و اگر می‌خواهید جمهوری اسلامی، تمدن نوین اسلامی را رقم بزند و استوار و پابرجا تا ظهور منجی، باقی بماند و... باید حاکمیت مردم را در کنار خود داشته باشد و این مهم به‌دست نمی‌آید مگر با حفظ اعتماد بین مردم و حاکمیت.
می‌خواستم از کتاب بنویسم، اما دردها و دغدغه‌ها لحظه‌ای مسیر قلم را به سمت دیگری کشاند.
به اصل ماجرا برگردیم.

دونالد اف. کتل در "حکومت و اعتماد عمومی" یک نسخه مختصر و مفید برای کسب و مدیریت اعتماد عمومی، پیچیده است. ابتدا معمای پیچیده اعتماد را مطرح می‌کند و بعد راه‌های کسب اعتماد و سپس علل سلب اعتماد را بیان می‌کند. 
جمله‌ای در کتاب گفته شده که: 《بی‌اعتمادی در تمام واکنش‌های متقابل انسان‌ها، مخصوصا در حکومت‌ها ریشه دارد. همه‌ی حکومت‌ها باید همیشه به مشکلات بی‌اعتمادی  بپردازند و هیچ حکومتی نتوانسته به طور دائمی، کسب اعتماد را مدیریت کند. بعضی شهروندان به رهبران خود بیش از دیگران اعتماد می‌کنند. اما در اثر وجود شکاف‌های اجتماعی زیر، اعتماد به حکومت آسیب می‌بیند: جهانی شدن ، نابرابری درآمد، سن، تحصیلات، و مخصوصا ایدئولوژی.》