داستانی پرمایه درباره‌ی《شجاعت》
خرسی و بوفالو هردو می‌خواهند به همدیگر ثایت کنند که شجاع‌تر از دیگری هستند. آن‌ها سراغ ترس‌های شناخته‌شده می‌روند و با تمام سختی از پس روبه‌رو شدن با آن‌ها برمی‌آیند اما وقتی به غاری تاریک و《مجهول》می‌رسند، جرات رویارویی ندارند؛ که بعد می‌فهمند اتفاقا این مانع و ترس بزرگ، به گرد پای ترس‌هایی که پشت سر گذاشته‌اند هم نمی‌رسد و اتفاقا باعث هم‌نشینی و آرامش است.
امام علی علیه السلام فرموده‌اند از هر کاری ترسیدی خود را در آن بینداز زیرا رنجی که در اثر نگاه‌داشتن خود از آن چیز به تو می‌رسد، بزرگ‌تر از چیزی است که تو از آن می ترسی.
        

          همه بالاخره از یک چیزی می‌ترسند و این اشکالی ندارد‌.

خرسی و بوفالو از چیزهایی می‌ترسند و برای این که به هم اثبات کنند که چقدر شجاع هستند، کارهای شجاعانه‌ای می‌کنند تا این که هر دو به یک غار تاریک می‌رسند.