یادش بخیر
سال سوم دبیرستان
یک معلم خیلی مهربان داشتیم
دیسیپلین خاص خودش را داشت و هرجلسه هم از درس جلسه قبل، امتحان می گرفت
دوستش داشتم و دوستم داشت، معلم ادبیات و زبان فارسی ام را می گویم، خانم معتمدی عزیز❤️✨
ان شاءالله هرکجا که هست، سالم و پر روزی باشد
او یکی از مُشَوِقانِ من به سوی ادبیات بود... .

کتاب زبان فارسی را هم دوست داشتم، درگاه ورود و آشنایی من با قواعد زبان شیرین فارسی بود
اما الان که فکر می کنم، خیلی خشک بود و می توانست خیلی جاها بهتر باشد
من به شخصه، به خاطر معلم های عزیزی که عاشق ادبیات بودند، عاشقش شدم و البته مادرِ عزیزم که دیوانهٔ ادبیات فارسی بود
کم کم این عشق در وجود فاطمهٔ کوچک هم ریشه داد و اکنون تبدیل به نهال نوپا و جوانی شده که طراوت به وجودم می بخشد
به امید درخت سرسبز و پربار شدنش... 🌱
        

          نمی دانم اگر این کتاب را به اجبار و در مدرسه نمی خواندم هم این قدر از آن متنفر بودم یا نه؟ 
ولی کلا با وجود علاقه ی شدید به ادبیات، از زبان فارسی خوشم نمی آید چون احساس می کنم زبان فارسی می خواهد ادبیات را در چارچوب بگنجاند و ادبیات ما هم در هیچ چارچوبی نمی گنجد