" محمود شجاعی " . اسمی که در ذهن من خواهد ماند با شعرهای نابی که  آفریده :
.
من که جوان ترین آبی ها را در گلو دارم .
.
آن گاه که  با پر بنفش به ارتفاع می خیزم .
.
پلکی از آینه می افتد .
.
و  گلو نام را در تار بچرخاند .
.
کف دست من 
خط پیشانی ی تو
آوازی یگانه در ارتفاع
و  در ارتفاع 
نام من چه نوازش دید 
با  نامت 
در گره یک طناب ....
.
.
        

          فاصله ی انقلاب تا ولیعصر و خطِ آبیِ به سمت قائم، تا بهشتی ش، تا خطِ سرخِ تجریش؛ با از آبی نفسهایِ کوتاه ی که امانت بود تا یکشنبه ای که فرداست.