اولین مشکل من با فرم کتاب بود. در شناسنامه‌ی کتاب نوشته شده شعر منثور و اساسا چیزی به نام شعر منثور برای من قابل پذیرش نیست. از گذشته تا الان متون یا شعر بوده‌اند یا نثر. درمورد محتوا هم که تکلیف از اول کتاب روشن بود. ملغمه‌ای از عشق و عرفان سطحی و جملاتی که قرار است قشنگ باشند ولی نیستند. کتاب بیشتر نوجوانانه است هرچند بعید می‌دانم اگر نوجوان هم بودم ازش خوشم می‌آمد.
        

          حالا چرا لیلی چرا شیرین خودمون نع؟؟؟؟ خوب بود! همین!
لیلی، نام دیگر آزادی؛ از همه بیشتر دوس دارم!
دل، زنجیر شد؛ زن، زنجیر شد؛ دنیا پر از زنجیر شد و آدم ها همه دیوانه زنجیری!
        

          عرفان نظرآهاری هم از اوناییه که واقعا دوست دارم کتاب‌هاشون رو دوست داشته باشم، ولی انگار نمی‌شه. نه اون‌طور که باید و شاید.
تو نام‌گذاری برای کتاب ولی کارش عالیه.