اشک ريختن در جهان امروز مثل خيلى از كارهاى دیگری که برخاسته از احساسات و عواطف‌مون هستند، كار عجيب و غيرمعقولانه‌اى به نظر مى‌رسه. چه برسه اشک ريختن به خاطر مواجهه با آثار هنرى و چه برسه به نقاشى‌ها، نه مثلاً روايت‌هاى داستانى، نمايش، فيلم و موسيقى كه دست‌كم در برانگيختن عواطف انسان‌ها كمتر عجيب به نظر ميان. اما جيمز الكينز در اين كتاب دوست‌داشتنى دنبال چنين تجربه‌هايى و پيدا كردن دلايل احتمالى به وجود اومدن‌شونه.
خيلى قشنگه كه آدمى به اين بزرگى در جايگاه آكادميكى كه داره بياد بگه ما انقدر غرق دلايل و منطق و عقلانيت شديم كه داريم بخش بزرگى از دليل به وجود اومدن هنر در وهله‌ى اول رو نادیده مى‌گيريم.
كتاب پر از مثال‌هایی از تجربه‌هاى واقعى انسان‌هاست و اين حتى ملموس‌تر و زيباترش مى‌كنه.
        

          احساساتی که این کتاب در من برانگیخت وصف‌ناپذیره.
در وصف تجربه‌ای که  داشتم فقط می‌تونم بگم: 
سحرآمیز
خیلی سحرآمیز
خیلی خیلی سحرآمیز