دیالکتیک متن و تصویر جالب بود و موقعیت‌های طنز بامزه‌ای می‌ساخت.
        

          من از کتاب های دیگه این نویسنده خیلی بیشتر لذت بردم و حس میکنم خلاقیت نویسنده در اون کتاب ها مثل «بهترین بودن»  یا «شهر کج» بیشتر بود.

در این کتاب هم به تلاش اشاره شده بود و اینکه از کار های خیلی جزئی و دم دستی مثل مشق دیگران رو نوشتن تا کار های دور از ذهن مثل نگهداری از حیوانات برای به هدف رسیدنش استفاده می‌کرد جالب بود.

استفاده از اصطلاحات هم نکته مثبت این کتاب بود که غیر مستقیم به ضرب المثل ها و عبارت های رایج اشاره می‌کرد و به خوبی هم توضیح میداد مثل اینکه پدرش از صبح تا شب برای پول در آوردن می دود یا اینکه مادرش گفت اگه میخواهید کسی را سیر کنی به او ماهی گرفتن یاد بده. 

اما حس میکنم نکته منفی این کتاب غیر ایرانی بودن تصاویر باشه مثلا استفاده از سازها. زمانی که اتاقش رو به نوازنده ها اجاره داده بود از سازهای غیر ایرانی مثل گیتار و ویولون استفاده شده بود یا لباس مامور هایی که موقع مسابقه دو از محل مسابقه بیرون میبرنش، من رو به یاد پلیس ها و مامورهای آمریکایی انداخت.