پیش‌از طوفان، به میخ و چکش نیاز دارید تا پناهگاهی بسازیـد و هنگام طوفان به آن پناه ببرید؛ امـا در دل تندباد، میخ و چکش به کـارتان نمی‌آید و اگر کسی بگوید کـه بهتر بود از قبل چنین‌وچنان می‌کـردید، حرف‌هـایش هیچ دردی از شما دوا نخواهد کـرد. در این لحظه‌ها کسی باید باشد که به چشمان‌تان نگـاه کند و حرف‌هایی بزند کـه در آن دم نیاز دارید بشنوید، جمله‌هـایی مثل: «من کنارت هستم. بیا بـا هم از این بـرزخ بگذریم. من راه را نشانت می‌دهـم.» کتاب اولم در حقیقت مصـداق میخ و چکـش است کـه پیش‌از طوفان به کار می‌آید، اما این کتاب، دست من است کـه در هیاهوی نـاملایمات بـه‌سوی شما دراز کرده‌ام تا بگویم: «من راه را بلدم. بیا با هم از دل طوفان بیرون بزنیم.»