فکر کنم آنقدر الفبا و جمع و تفریق درس داده‌ام و شعر و کتاب کودک خوانده‌ام که دست به نقد بلد نیستم ریویو بنویسم. 
اینقدر بگویم که پایان بندی داستانهای اول به نظر ضعیف بود و دو داستان "تولد رضا دلدار نیک" و "راه درخشان" روایتهای خوب و قصه‌پردازی‌های عالی‌ای داشتند.
        

          جدن نمی‌خواستم ۴ بدم...۳ بود تا صفحه‌ی ۵۹.. امّا داستانِ آخر کار خودش رو کرد...
پروانه:۳
داریوش خیس:۳.۵
نصف تنور محسن:۴
تولد رضا دلدارنیک:۴
من ژانت نیستم:۳
لیلاج بی‌اغلو:۴
راه درخشان:۵
        

          متن کتاب و داستان ها رو اگه همون موقع سال چاپ می خوندم شاید دلچسب تر می بود اما حالا هم داستان ها برام جالب بود، یه طعم آشنا داشت، طعم وطن طعم غافلگیری، می دونستم غافلگیر میشیم اما باز هم دوست داشتم پایان داستان ها رو
محمد طلوعی نثر خوبی داره، بعد از مدت ها خوندن داستان کوتاه اذیتم نکرد که حتی این انگیزه رو بهم داد که لابه لای کتابهای داستان بلند و رمان و فلسفه داستان کوتاه هم می تونه دوست داشتنی باشه.