دو نوجوان چینی برای فراگیری علوم فنی و صنعت به یکی از مناطق محروم اعزام می شوند تا از این طریق با زندگی روستایی و محرومیت های آنان آشنا گردند. تحصیل یکسویه در آموزشگاه های شبانه روزی سبب گردیده افراد از دسترسی به کتاب های علوم انسانی به ویژه رمان های برجسته، محروم بمانند. روزی یکی از این نوجوان ها چمدانی را پیدا می کند که در آن آثار بالزاک و دیگر نویسندگان برجسته موجود بوده و همین امر زمینة آشنایی این دو نوجوان با ادبیات غنی را فراهم می نماید. این دو مخفیانه در زمان متوالی کتاب می خوانند و یکی از آن دو که علاقه ای به یکی از دخترکان بومی پیدا کرده، آثار یاد شده را برای او واگویه می کند، بدین ترتیب این دخترک خیاط نیز با اندیشه های جدید آشنا شده و مسیر زندگی خود را تغییر می دهد. نویسنده در این داستان با زبانی ساده، توام با نمونه هایی از طنز به محرومیت های نسل جوان چین در دوران انقلاب فرهنگی مائوتسه دون اشاره می کند.