در تمام خطوط داستان، حال و هوای وحشتناک و غمگینی جاری است  که آندریف  توانسته به خوبی این حال و هوا را در تمام متن حفظ و توصیف کند. من قبلا هم از این نویسنده کتابی خوانده بودم (فکر جنایت) و این کتاب شامل چهار داستان از این نویسنده است.
مضامینی مانند ترس و دلهره، تاریکی های زندگی، نیمه تاریک انسان و مرگ در داستان آورده شده بود که به خوبی قابل احساس بود. داستان پرتگاه به معنای واقعی کلمه وحشتناک بود که دوست ندارم توضیحی درباره آن بدهم ، سگ ولگرد و خاموشی بسیار ملال آور بودند، تنهایی و بی اعتمادی در داستان سگ ولگرد موج می زد و غم و اندوهی که در داستان خاموشی بود منجر به خاموشی و جنون میشد، در آخر داستان در مه که یک درس و هشداری جدی برای جوانان در مواجه با مسائل بزرگسالان است.
نوشته های  آندریف برای هر کسی مناسب نیست به قولی باید برای خواندن آثار این نویسنده قلبی قوی به مانند زره داشته باشید. 
نبوغ آندریف در به کارگیری وحشت و یاس منحصر به فرد است
آدم با خودش فکر می‌کند که: نویسنده در زندگی چه چیز هایی تجربه کرده است که اینگونه دست به قلم می‌شود...؟