این کتاب را در نمایشگاه کتاب سال 1378 دیدم و خواستم بخرم، اما موجودی ناشر تمام شده بود.
از آنها خواستم پول کتاب را بگیرند و کتاب را برایم بفرستند، اما نپذیرفتند و مرا به نمایشگاه سال بعد حواله دادند.
دوستی داشتم که همان سال در رشتۀ دکترای دامپزشکی دانشگاه شیراز پذیرفته شد و قول داد کتاب را برایم بیابد و چند ماه بعد کتاب را برایم هدیه آورد و من سپاس‌گزار لطفش هستم.
کتاب تاکیدی بر یگانگی شخصیت ذوالقرنین و کورش؛ در شش فصل با عنوان‌های: ( 1ـ شروع بحث ذی‌القرنین در اسلام     2ـ سوالی از پیامبر     3ـ یک مدرک تاریخی    4ـ خلاصه‌ای از زندگی کورش     5ـ شهرستان‌ها و اقوام تحت تابعیت کورش     6ـ نام کورش ) و در 135 صفحه در انتشارات نوید شیراز به چاپ رسیده است.
نویسنده با بررسی کتاب‌هایی چون: «قرآن کریم، تفسیر المیزان علامه طباطبایی، تفسیر نمونه آیت‌الله مکارم شیرازی، کورش کبیر یا ذوالقرنین از ابوالکلام آزاد، عهد عتیق (تورات) و ...» ابتدا به معرفی ذوالقرنین بر اساس این منابع پرداخته و سپس زندگی کورش هخامنشی را شرح داده است و در نهایت با تطبیق و مقایسۀ این دو شخصیت، آنها را بر هم منطبق دانسته و یکی می‌داند.
نثر کتاب روان و خوب است؛ اما غلط‌های چاپی فراوان در آن دیده می‌شود. 
نشانه‌های نگارشی هم به دقت استفاده نشده‌اند و به نظر می‌رسد در آن روزگار کتاب اصلا ویرایش نشده است.
به نظرم این کتاب کوششی ارزشمند و شایستۀ احترام از سوی نویسنده‌ای ایرانی، مذهبی و وطن‌پرست است که تلاش می‌کند بین «ذوالقرنین» به عنوان یک پیامبر و شخصیت مذهبی مورد تایید کتب آسمانی و «کورش» به عنوان یک پادشاه دادگر، منصف و با وجدان و دارای خصوصیت‌های والای انسانی یک آشتی ایجاد نموده و آن دو را یک فرد بداند.
نمونۀ نثر کتاب: « ... کورش سرانجام فدای هدف خویش که همانا ساختن جهانی در آرامش و عدالت بود شد.
وی در جنگ با اقوامی کشته شد که سالیان سال اقدامات امنیتی لازم را برای حفظ مردم ایران از دستبرد وحشیانه آن اقوام به کار برده بود.
اتحادیه بزرگ قبایل وحشی و بیابانگرد که اصطلاحا ماساگ‌ها نامیده می‌شدند و شاید ترکیبی از اقوام غارتگر زردپوست و سکاییان بودند سرانجام باعث مرگ شخصی شدند که اقدامات وی را مانعی بر سر راه حرکتهای چپاولگرانه خویش می‌دیدند ... »
علاقه‌مندان به ذوالقرنین، کورش و ایران عزیز را به خواندن این کتاب دعوت می‌کنم.