وقتی شروع به خواندن کتاب کردم و همان صفحات ابتدایی جذبِ روایتِ شیرین آن شدم که از زبان یک نوجوان بود، تصمیم گرفتم برای خوانِشِ گروه کودک و نوجوان پیشنهادش کنم تا به این زیبایی با مفاهیمی مثل دِگر دوستی،مسئولیت پذیری و درک بهتر از روابطِ احساسی بین انسان و حیوانات آشنا شوند؛ اما داستان آنقدر زیبا پیش رفت و درگیری های احساسی و اخلاقی زیادی را ایجاد کرد که به نظرم خواندنش برای تمام سنین لذت بخش و تفکر برانگیز خواهد بود... 

پدرِ" بن"یک رفتار شناس حیوانات است و قرار است روی آموزش زبان به شامپانزه‌ها تحقیق کند.او به همراه مادر بن تصمیم میگیرند شامپانزه‌ای را از نوزادی در خانه‌ی خود بزرگ کنند و مانند کودکِ یک انسان به او آموزش دهند.این تصمیم آغازِ ماجراهای زیادی در زندگی "بن" می‌شود...

حین خواندن کتاب، حتی اگر با حیوانی از نزدیک برخورد نداشته باشید به خوبی ایجادِ رابطه‌ی احساسی و آرام آرام وابستگی را حس خواهید کرد. اینکه چطور حس دگر دوستی در افراد شکل میگیرد.
نویسنده به زیبایی نشان داد ارتباط بین انسان و حیوان میتواند خیلی فراتر از یک رابطه‌ی معمولی باشد و مانند هر رابطه‌ی دیگری به اوجِ وابستگی احساسی برسد و عمق بگیرد و مانند هر رابطه‌ی احساسی این منطق و صلاحِ هر دو طرف است که تعیین کننده‌ی ادامه‌ی آن خواهد بود.

هدف دیگر کتاب نشان دادن حس مسئولیت پذیری بود هم به کودکان و هم بزرگسالان. اگر چه این مطلب از جهات مختلف در این آزمایش علمی نیز جای بحث داشت اما به نظرم جنبه‌ی اخلاقی و احساسی رابطه انسان و حیوان، اینکه آنها نیز مانند ما احساسات و درک دارند،قابل احترام و نیازمند محبت و توجه هستند، بخش مهم،زیبا، و پیام اصلی کتاب بود.

اما....بخش دردآورِ کتاب برایم نگاهِ به حیوانات،تنها به عنوان یک سوژه‌ی آزمایشگاهی بود؛فارغ از اینکه آنها نیز احساس و حقوقی دارند و می‌توانند مانند هر موجود زنده‌ای راحت زندگی کنند.

        

          🔰 پدر «بن»، شخصیت سیزده ساله داستان یک دانشمند است. او قرار است با انجام یک پژوهش این نظریه که آیا حیوانات می‌توانند زبان انسان را یاد بگیرند یا نه، آزمایش کند
. 
برای انجام این پژوهش پدر و مادر بِن، یک شامپانزه را در بدو تولد از مادرش جدا می‌کنند و به خانه می آورند. برای او یک اسم انتخاب می‌کنند (زان) و مثل یک بچه آدمیزاد بزرگش می‌کنند؛ توی بشقاب و با قاشق به او غذا می‌دهند، لباس و پوشک تنش می‌کنند، توی تخت میخوابانندش، برایش اسباب بازی می‌خرند و البته با زبان اشاره با او حرف می‌زنند.

بعد از دو سال به دلایلی پروژه تعطیل می‌شود و قرار می‌شود زان را به حیات وحش بازگردانند.
اما بن حالا شیفته زان است و او را مانند برادرش دوست دارد. از طرفی زان هم خودش را یک انسان می‌داند و به هیچ عنوان نمی‌تواند با افراد گونه خودش ارتباط برقرار کند.

🔰داستان بدون شعار و مستقیم گویی، درباره حقوق حیوانات پرسش‌های اساسی و تکان دهنده‌ای را در ذهن نوجوان ایجاد می‌کند و می‌تواند خوراک ساعتها گفتگو در این زمینه را فراهم کند.