کتاب کودک دیگری با موضوع پذیرش و دقیقا این شکل از پذیرش خوانده بودم. این هم مثل آن جالب بود و البته تصاویر بسیار لطیفی داشت.
        

          بانمک بود. ماجرای چند تا خرس قطبی که روی یه تیکه یخ توی اقیانوس حرکت می‌کنن تا یه خشکی پیدا کنن؛ اما هرجا می‌رن به دلایل واهی کسی اونها رو نمی‌پذیره. تا اینکه بالاخره یه جزیره پیدا می‌کنن و بعد از اون هم خودشون به میمون‌های گرفتار اجازه می‌دن که بیان و پیششون زندگی کنن. ابتدای کتاب اشاره کرده که با الهام از پناه‌جویان سوری نوشته شده. به نظرم مهارت پذیرش دیگران و همدلی رو تقویت می‌کنه و برای بالای ۴ سال مناسبه.
        

          برای جعبه مهاجرت در سنجاق قفلی عزیزی پیشنهاد این کتاب را داد. همه در جلسه آنلاین آن را از روی طاقچه شروع کردیم به خواندن. صداها باز بودندو می‌شنیدیم که  وای چه تصویرگری با مزه ای داره، وای چقدر هم حیوان ها یا دلیل ردشون میکنند‌، وای من فکر نمی‌کردم با میمون ها شبیه بقیه با خوشان نباشند. 
فکر میکنم همه‌ی ما جایی در زندگی مان ترد شدیم، در جمع دوستان یا همکاران یا خانواده.... این ما هستیم که در موقعیت دیگری میتوانیم انتخاب کنیم، چطوری با آدمی که وارد میشود برخورد کنیم. 
سخت هست خیلی سخت، چون یاد گرفتیم ترد شدن چگونه است  و حالا میخواهیم خلاف رودخانه شنا کنیم..‌