سنکا در اواخر عمر خود نوعی جدید از نگارش فلسفی را پدید آورد که از نظر او مشخصاً با استعدادهایش سازگار بود وی مجموعه ای نامه در باب موضوعات فلسفی نوشت و از این طریق صمیمیت نامه ی شخصی را به مثابه ی ابزاری برای ارزیابی جست و جوگرانه ی ارزشها و انتخابهای زندگی به کار برد، ولی برخلاف اپیکور نامه هایش را خطاب به افراد مختلف ننوشت بلکه مخاطب همه ی نامه ها

یک فرد بود؛ دوست جوان ترش گایوس لوکیلیوس یونیور

دغدغه ها و شخصیت سنکا در نوشته هایش رخنه کرده است. او معتقد است از طریق نوشته هایش به افراد بسیاری سود می رساند. سنگا بیش از همه چیز دغدغه داشت که اصول اخلاقی رواقی را در زندگی خود و زندگی کسانی همچون خود پیاده کند. این پرسش بر نوشته های فلسفی او سایه افکنده که یک فرد چگونه میتواند به زندگی خوب دست یابد از نگاه او طلب فضیلت و سعادت کوششی قهرمانانه است که فرد موفق را بالاتر از دهن کجی های روزگار و در ترازی الهی قرار می دهد.

برای دستیابی به چنین غایتی سنگا حکیمان را به شخصیتهایی الهام بخش تبدیل میکند که میتوانند با نرم خوبی انسانی و آرامش شادی بخش خود به دیگران انگیزه

دهند تا شبیه آنها شوند موضوعات کلیدی عبارت اند از:

چگونه مصائب را با مشیت الهی تطبیق دهیم؟

چگونه فرد را از هیجانات رها کنیم؟

چگونه با مرگ مواجه شویم؟

چگونه خود را از مشغله ی سیاسی خلاص کنیم؟

چگونه تهیدستی را تمرین کنیم و از ثروت بهره ببریم؟

و چگونه به دیگران منفعت برسانیم؟