فروید مدعی است که کودک در حوالی پنج شش سالگی بر اثر ترس از اخته شدن از سوی پدر میل خود به مادر را سرکوب و امر و نهی های پدر را درونی می کند و همین امر و نهی های درونی شده هسته ی مرکزی وجدان اخلاقی است. بدین سان فرویدیسم شکل گیری وجدان اخلاقی در کودک(فروید مطابق رویه ی خود همیشه کودک و انسان مذکر را اصل قرار می دهد) را نتیجه و محصول تصفیه ی عقده ی اودیپ می داند.

اریک فروم در تبیین رویکرد فروید نسبت به زن این گونه می نویسد: از نظر فروید، فقط جنس مذکر بشر کامل است. زن مردی فلج و اخته شده است که از سرنوشت خود رنج می برد... فروید با اظهار اینکه لیبیدو[فروید بشر را یک سیستم مکانیکی بیولوژیک می داند که نحوی انرژی زیست شناختی فیزیکوشیمیایی به نام لیبیدو که ماهیتی جنسی دارد، آن را به پیش می برد.] مذکر است به[این] تئوری صراحت بخشید.

خلاصه ی مدعای فروید، که با عنوان عقده ی الکترا عنوان می کند، این است که دختر در دوران کودکی متوجه نداشتن آلت جنسی مردانه می شود و مادر را در این امر مقصر می شمارد. بدین سان، دختر در حدود سه تا پنج سالگی از مادر متنفر و عاشق پدرش می شود. اما درمی یابد که مقررات اخلاقی و اجتماعی مانع ابراز و اظهار عشق کودک دختر به پدرش می شود؛ پس این میل خود را سرکوب می کند. کل این فرآیند را فروید عقده ی الکترا می نامد. از نظر فرویدیسم، عقده ی الکترا مرحله ای مهم در فرآیند تکوین شخصیت دختر است.