اول که کتابو خریدم، فکر کردم که داستان باید باشه-چون اسم داستایوفسکی رو که دیدم دست و پام شل شد مثل همیشه- بعد که اولین جمله رو خوندم" اروپا موطن دوم ماست" دیگه نتونستم به همسرم آویزون نشم که بخرش‌. اما چه بسا حرف دل ما بود. حرف مایی که غرق تجدد غربی‌ایم و از خودمون و روح ایرانی(روسی)مون صرف نظر کردیم. حتی تو ادبیاتمون هم جنس ادبیاتمونو سعی میکنیم به غرب نزدیک کنیم و...
بهرحال جالب بود و من با خوندن هر جمله‌ای که داستای عزیزم نوشته باشه در حیرت فرو میرم که واهیییی اینو داستایوفسکی بزرگ نوشته پس خیلی برام محترمه. اما سه ستاره میدم چون داستانی نبود و اون لطفی که در داستان هست در چیز دیگری نیست