بدین ترتیب آشکار می‌شود که وقتی انسان‌ها بدون داشتن قدرتی مشترک که همه را در خوف نگه دارد، در کنار هم زندگی کنند، در شرایطی قرار می‌گیرند که به آن نبرد می‌گویند و چنین نبردی، در واقع نبرد فردی علیه فردی دیگر است. توماس هابز (انجیل)، لویاتان، ١٦٥١

طبیعت، قانونی دارد که بر آن حاکم است و همه را ملزم می‌کند و منطق که همان قانون است، به بشریت که فقط از آن مشورت می‌گیرد می‌آموزد که همه برابر و مستقل هستند و هیچ کس نباید به زندگی، سلامتی، آزادی یا دارایی‌های دیگری آسیب برساند… جان لاک، رساله دوم دولت، ۱۶۸۹

انسان آزاد به دنیا می‌آید و با این حال همه‌جا در غل و زنجیر است. ژان ژاک روسو، قرارداد اجتماعی، ۱۷۶۲

معرفتی که طبیعت با خود دارد شیرین است؛ عقل مداخله‌گر ما، شکل دلکش پدیده‌ها را بدحالت می‌کند؛ ما برای کالبد شکافی، قتل عمد می‌کنیم. ویلیام وردزورت، طبیعت آری، شعرهای غنایی، ۱۷۹۸