اولین نکته مهم اینه که این کتاب نشون دهنده منش انتقادی جلاله. جلال از اولین مدافعان نیما بود که تو اون دورانی که همه به شدت به نیما می‌تاختند متقدم از خیلی‌های دیگه پشت نیما وایستاد. ولی این کتاب مخصوصا تو قسمت نامه‌ها نشون میده که این حمایت هیچوقت حالا مرید و مرادی نداشته و جلال (حداقل تو سیاست، یعنی اونجا که فهمش از نیما جلوتر بوده) نیما رو به تندی نقد می‌کنه.
نکته دوم اینکه قسمت دوم کتاب بسیار زیباست و از دست ندید.