(ترک ها و شکاف ها از آن جور چیزهایی نیستند که ترمیم شوند. به ندرت دیده شده که التیام پیدا کنند. برعکس، معمولا تمایلی دارند که بیش تر باز شوند، بسط پیدا کنند و منشعب شوند. این گرایش طبیعی ترک هاست و کاری نمی شود کرد، فقط می توان درزها را پر کرد، و برای مدتی، هرقدر دوام بیاورد، خود را فریب داد. اما دوام زیادی ندارد. وقتی زمین یا دیوارها شکلک درمی آورند، دلیل خوبی برای این کار دارند. آن زمان هنوز این را خوب درک نکرده بودم، اما موضوع نگران کننده تر این بود که از ترک ها می شد حدس زد آن پایین، در اعماق، چه اتفاقی دارد می افتد.)چر این جا روی زمین نشسته ام...، برنده ی جایزه ی طنز سیاه در سال 2004، پس از سرگیجه، دومین اثر از نویسنده ی فرانسوی ژوئل اگلوف است که به فارسی ترجمه شده است.