🔹کتاب به لحاظ تاریخی سه دهه ۴۰، ۵۰ و ۶۰ و سال‌های نخست دهه۷۰ شمسی را در برمی گیرد. اما نویسنده درباره منطق انتخاب افراد و عدم ذکر بقیه علما توضیحی نداده است، و خواننده نمی‌داند بر چه اساسی صرفا باید سلوک سیاسی همین چند نفر را بخواند.

🔹منطق چینش مطالب این کتاب مشخص نیست که برچه اساس اشخاص بررسی شده اند؟اهمیت بیشتر شخص؟ تعداد مقلدان؟ فعالیت بیشتر؟ زمان تولد یا زمان درگذشت؟و...
هیچ یک از مراجع مورد بحث در این کتاب معرفی نشده‌اند. لازمه نوشتن چنین کتابی آن است که در هر بخش دست‌کم در حد یک صفحه، شخصی که محور گفتگو قرار گرفته معرفی شود تا ذهن خواننده‌ای که آن دوران را درک نکرده یا اطلاعات کمی از حوزه علمیه و مراجع دارد، استفاده بیشتری از کتاب داشته باشد. 

🔹نقص و ضعف در ارجاعات: نویسنده محترم می‌توانستند با مراجعه به اسناد، مستقیم به خود سند ارجاع دهند و نه به اسناد واسط.

🔹یکدست نبودن استفاده از عناوین و القاب: در مواردی از کتاب برای امام خمینی(ره) از تعبیر «امام» استفاده شده که متن خاطره مربوط به سالهای قبل از انقلاب و قبل از اشتهار لقب «امام» برای ایشان است. درباره سایر مراجع نامبرده نیز معیاری برای چگونگی استفاده از القاب و عناوین مشاهده نمی‌شود.

🔹کتاب «فقیهان و انقلاب اسلامی» یک کتاب تاریخی است، ولی در بسیاری از موارد عاری از هر گونه «تاریخ» است و زمان رخداد وقایع مشخص نیست.

اصل مطلب را در سایت مباحثات بخوانید. 
#کتاب_نگاشت
http://mobahesat.ir/17216
        

          ‌کتاب خوبی است و نویسنده در جمع آوری کتاب زحمت کشیده ،اما بسیار پای تحلیل یک جانبه ی نویسنده وسط این کتاب دیده می شود و حال آدم را داغون میکند ....
نویسنده ظاهرا از خاندان علمای سنتی می باشد و فقهایی که با امام هیچ نسبتی نداشتند و بعضا دشمنی داشتند ...به زور میخواهد  دوست امام جلوه دهد