خاطرات اولین زن اتمی ایران ، از تلخ تلخ تر بود. اصلا تلخ خیلی واژه ضعیفی بود برای نشون دادن عمق فاجعه . هرچند انتهای کتاب من و صاحب خاطرات هم عقیده ایم و هر دو معتقد به مهربانی بی کران خداوند متعال . ولی بعضی جاها واقعا دوست داشتم سرم و به دیوار بکوبم و بگم خدایا بس کن دیگه . نکته دیگه ای حتما باید ذکر کنم اینه که سختی هایی که من و ایل و تبارم طی هفت نسل کشیدیم اصلا با ایشون برابر ی نمی کنه . لذا اینکه هردو به یک چیز اعتقاد داریم نشون از صلابت اعتقاد ایشون و ناپختگی باور های بنده داره . 
خیلی درد داشت ، خیلی جاهای کتاب ولی نمی دونم چرا اونجایی که با دوتا بچه ، تو سرما ، مجبور بود ۲ تا بیست لیتری نفت و حمل کنه خیلی دلم سوخت . خیلی خیلی دلم سوخت.
        

          خاطرات اولین زن اتمی ایران موضوع جذابی برای مطالعه بود اما اصلا توقع همچنین زندگی سختی رو نداشتم . انقدر از ضربات دردناک کتاب غافلگیر شدم که بعد از تمام شدنش کامل احساس کوفتگی داشتم!
 متاسفانه تلاشی برای جذاب تر روایت کردن قصه این زن نشده ، هرچند انقدر جذاب و غافگیر کننده ست که شما رو همراه خودش می‌کنه ،اما خب هرکسی هم وظیفه ای داره!
گویا آقای سید قاسم یاحسینی فقط وظیفه مصاحبه گری رو انجام میدن و اعتقاد دارن تاریخ شفاهی همین است و اصلا دنبال داستان و رمان شدن زندگی خانم#ناهید_یوسفیان نبوده اند اما بنظر من که البته متخصص در این حوزه نیستم قصه ها خیلی بهتر در ذهنها ثبت میشوند البته اگر ما اصلا دنبال تأثیرگذاری باشیم!
.
        

          خاطراتی زیبا از نسلی که انقلاب و جنگ زندگی و عقاید آن ها رو متحول کرد. ایثار برادر همسر ایشان هم برام تحسین برانگیز بود.
        

          بسم الله 

عجب حکایتی بود. بکر و بی‌نظیر و جذاب...
خانم ناهید یوسفیان، اولین زن اتمی ایران، کسی که زندگی پر فراز و نشیب، نه، بلکه ظاهراً فراز و نشیب معاصر را از زندگی ایشان ایجاد کردند.
شخصیتی در کودکی بازیگوش، در جوانی  پر انرژی و در میانسالی چون کوه استوار.
تلخی‌ها و سختی‌های زندگی این بانو آن‌چنان است که هر کلمه‌اش دهان خواننده را به صرف خواندن آن کلمه، تلخ می‌کند.
چه می‌کند این جنگ؟ چه‌ها می‌سازد و چه‌ها که نابود می‌کند...
اولین چیزی که جنگ نابود می‌کند، بی‌شک عشق و زندگی است. آنچه از عشق ساخته‌ای به لحظه‌ای مقابل چشمانت از دست می‌رود. چقدر جریان از دست دادن در زندگی این بانو دردناک بود. چه چیزها که از دست داد و روزگار با چه بهای گزافی، آنچه امروز دارد را به او سپرد.

حیف از این کتاب که تا به امروز آن‌چنان که باید دیده نشده است.
لحظه لحظه این زندگی، دیدنی و خواندنی است، هرچند پر از درد...
        

          نوشتن هر خاطره ای هم جذاب نیست لزوما تمام آدما داستانشون برا نوشتن نیست من توی این کتاب هیچ نقطه مثبتی پیدا نکردم و در واقع اصلا لذت نبردم  هیچ نقطه اوجی نداشت و من اصلا نتونستم با فضای داستان کنار بیام خیلی قلم سردی بود و البته که خود داستان هم جذاب نبود:)