فَرَأَیْتُ أَنَّ الصَّبْرَ عَلَى هَاتَا أَحْجَی، فَصَبَرْتُ وَ فِي الْعَیْنِ قَذًی، وَ فِي الْحَلْقِ شَجاً ‌‌دیدم خویشتنداری‌ در این امر عاقلانه تر است، پس صبر کردم در حالی‌ که گویی‌ در دیده ام خاشاک بود، و غصه راه گلویم را بسته بود!