رونی گفت:«احتمالا ما فردا دیگه زنده نیستیم.» اما فرقی نمی‌کرد، به هر حال تنبیه در انتظارم بود.

احمقانه‌ست که دو نفر، در دو نقطه‌ی مقابل دنیا، به راحتی بتوانند برای پایان دادن به زندگی انسان‌ها تصمیم‌گیری کنند.

او بهترین دوست من است، و در حال حاضر، تنها دوستم.

از گرسنگی متنفرم. از اتفاقی که برای مادرم افتاده متنفرم. از بودن در این جای بد‌بوی سرد نمور بدون پنجره که توی آن هیچ کاری نداریم بکنیم متنفرم. از این‌که همه باید جلوی همدیگر دستشویی برویم و هیچ‌کس حریم خصوصی ندارد متنفرم، از این‌که برای دوستانم و بقیه‌ی آدم‌های آن بالا ناراحت باشم متنفرم. از این اتفاق متنفرم، و از هر کسی که باعث آن شد متنفرم.