هنوزم ز خُردی به خاطر در است که در لانه‌ی ماکیان بُرده دست به منقارم آن‌سان به سختی گزید که اشکم، چو خون از رگ، آن‌دم جهید پدر خنده بر گریه‌ام زد که: "هان! وطن‌داری آموز از ماکیان"