برای کاوه
بی شک شخصیت شهید کاوه، شخصیتی متفاوت نسبت به سایر فرمانده ها است. و این تمایز به سبب ویژگی های خاص شهید مثل شجاعت بی مثال آن است.

اولا شهید به هیچ عنوان ناامید نبود، و همیشه خود را پیروز میدان می دید و همیشه با توکل و روحیه پیروزی بخش پا به عرصه نبرد می‌گذاشت. خدا کورشان میکند...

دوم ویژگی شهید کاوه دلاوری و شجاعت ایشان بود، که در هیچ عرصه ای این چراغ و منبع نور شجاعت کم فروغ نمی‌شد.
آنهم در جبهه کردستان که گزارش جنایات ضد انقلاب نفس هر انسانی را بند می‌آورد، چه برسد که بشوی دشمن درجه یک و برای سرت جایزه بگذارند. 
و همیشه از همه جلوتر بود، و با شجاعت در خط مقدم فرماندهی میکرد.

سوم جدیت شهید در روند کارها و مسئولیت هایی بود که باید اورا  به سر فصل نهایی میرساند، در این کار بسیار سختگیر بود که مصداقش سیلی ها و داد فریاد هایی بود که از ایشان نقل شده است. 
جالب این جاست در اوج قاطعیت، همیشه توجیه هم به کار می‌بست . طوری که زیردستان ایشان شیفته و دلداه ایشان بودند و شهید کاوه برای همه اعضا احترام خاصی داشت. و حرف او فصل الخطاب بود.

درایت و تبحر در کار هم از ویژگی های شهید بوده است، که در موارد مختلف ناجی نیرو ها بوده است. تسلط و آرامش در تنگنا های دشوار که هر آدم غیر متصل به منبع قدرت الهی بی شک در آن موقعیت تسلیم شرایط می‌شد، این شهید بود که با آرامش و شجاعت مثال زدنی  حاکم و امیر میدان میکرد.

همه این ویژگی ها سبب شده بود که به فرمانده ای الهام بخش تبدیل شود، و در بدترین موقعیت ها با حضور خودش ورق جنگ را به نفع خودش تمام کند و تمام ترس و ناامیدی نیرو ها را با جولان دادن خود از بین ببرد.
حضور نفس و معنوی ایشان چنان تاثیری بر دل های نیرو ها داشت که قطعاً میگویم نظر الهی پشت ایشان بوده است، که چنان تاثیر چشم گیری بر جان و دل نیرو ها در میدان نبرد میگذاشت.



من اگر سرمو پایین بیاورم، نیرو هایم عقب می‌کشند...