متاسفانه یا خوشبختانه حجم قابل توجهی از داستان هارو قبلا شنیده بودم و برای همین تازگی برام نداشت.
      

        علاقه ام به آوینیِ عزیزِ مظلوم از کتاب تکرار یک تنهایی بیشتر شد  و بعد من را بی اختیار به این  سو و آن سو دنبال نوشیدن  حتی جرعه ای بیشتر از  شخصیت و منش و طرز تفکرش کشید.
ایستگاه بعدی این کتاب بود.
روایت آخر!
احتمالا بخاطر علاقه ام به آوینی بود که با هر جمله و خطی ک درباره ی او بود از محبتش در دلم پروانه ها دسته جمعی حرکت میکردند.
یکی از  قشنگی های این کتاب این است که هرچه راوی از روایت فتح و ریز و درشت و ابعادش میگوید موجودیت دارد...
یعنی همین الان وجود خارجی دارد و می شود بعد از شنیدن ماجرای پشت هر  روایت ، با صدای بیدارگرِ آوینی  قدم به قدم در خرمشهر و فکه و قتلگاه قدم زد و همراه شد...
از چمن زارها گذشت و به کانال ها رسید.از کنار سنگرها و  استخوان ها و قمقمه ها و پلاک ها گذشت و در نهایت به خود خدا رسید...
      

        شاید به خاطر شقاوت ها و رذالت هایی که قبلا از کومله و دموکرات خوندم،توقع و انتظار وقایع خشن تری رو از این کتاب داشتم.
مثلا جزئیات شکنجه ها یا چیزهایی مثل این.
خلاصه که این کتاب انتظارات من رو از اطلاعات درباره این گروهک های خدا نشناس برآورده نکرد...
شاید برای شما طور دیگه ای باشه...
      

        بعد از خوندن این کتاب
تقریبا تا یکی دو هفته ای دستم به خوندن کتاب دیگه ای نمی رفت...
انگار ذهن و روحم جوری با مژگان بیتانه همراه شده بود که نمیتونستم دل به موضوع جدیدی بدم.
انگار خودم بودم که بارها صبر کردم و از ترس خیلی قضاوت ها بارها همه چیزو تو خودم ریختم.
انگار خودم بودم که همیشه به خواست دیگران زندگی کردم و به خاطر خواست دیگران دست کشیدم از هرچی که مورد علاقه م بود.
انگار خودم بودم که بعد از بارها اعتمادِ بیش از حد و رو دست خوردنِ دوباره، بازم اون روی مثبت اندیشم می زد بیرون و میگفت نه ایندفعه فرق میکنه اما دوباره ماجرای همیشگی همون  آش و همون کاسه!
خلاصه هنوزم انگار خودمم که منتظر یه خبر تازه ای از محمد ابراهیمم...

      

        اگر آدمی هستید که نوع ادبیات نویسنده و دستور ادبیات و یا غلط های املایی براتون مهمه،
این کتاب رو پیشنهاد نمیکنم!
چون واقعا حذف به قرینه های معنویِ نابجاش روان انسان رو به هم می ریزه...
البته که  این چیزی از والا بودن شهید عزیز کم نمیکنه...
      

        حمدا لله که طلسم این کتاب شکسته شد و بالاخره در طی کلاسهای طویل و بدون عایدی دانشگاه تونستم بخونمش!
قلم زیبا و  ظریف نویسنده  بعضا جوری تمام دقت و توجهم رو جلب می کرد که برای درک بهتر  گاها مجبور می شدم پس زمینه ی صدای  اساتید رو در ذهنم حذف کنم.
حین خوندن کتاب بارها و بارها این نکته تو ذهنم تکرار میشد که چقددددررر این کتاب نکته های ریز و درشت برای ارائه داره و چقددددرررر دوست دارم از صفحه به صفحه و خط به خطش بریده کتاب منتشر کنم!
      

        به نظرم بعد خوندن این کتاب،آدم باید حداقل یه روز کامل رو تو سکوت فکر کنه.فقط و فقط فکر کنه.
به جایگاه انسانها
به ظرفیت انسانها
به بزرگی روح انسانها
به صبر!
به صبر!
به صبر!
      

        کتاب خلاصه و روانی درباره ی شبهات رایج در مسئله ی زن زندگی آزادی بود.