فقط به این فکر می‌کنم که از پس آن همه اتفاق دردناک جمعی که ما در طی حداقل ده سال گذشته در تجربه جمعی‌مان از سرگذراندیم از سیل وزلزله چقدر سوژه‌هایی از این دست دفن و فراموش شدند. و چقدر حیف که این موقعیت عالی برای پردازش یک داستان خوب و جذاب و زنده نگه‌داشتن واقعیت‌های میرا را از دست داده‌ایم. 

پ.ن: من نسخه نشر هرمس رو خوندم و ویراستاری کتاب داغون بود. داااغووون! یعنی در واقع ویراستاری نشده چون من چیزی تو شناسنامه کتاب هم ندیدم. 
        

          غم‌انگیزه که هرجای دنیا باشی، فقط به‌خاطر اینکه تو خاورمیانه به دنیا اومدی، باید سختی بکشی.
این کتاب براساس یک داستان واقعی نوشته شده و همین خوندنش رو جذاب می‌کرد. کتاب خالی از ظرافت‌های نویسندگی است و فقط مثلِ تماشای یک فیلم‌سینمایی هیجان‌انگیز یا مستندی که خشم و تعجب و همدردی شما رو برمی‌انگیزه، میشه سطربه‌سطر همراهش شد.
اشاراتی هم به پشت‌پرده‌ی زندگی و رعایت حقوق شهروندی  در آمریکا از زبان خودِشان دارد. خوندنش خالی از لطف نیست.

اینم اضافه کنم نویسنده سعی کرده آخرش دلِ دولتِ آمریکارو هم به دست بیاره و ماست‌مالی کنه :))
        

          من نسخه‌ی نشرِ مروارید رو دارم می‌خونم و هرچه تلاش کردم به‌عنوانِ کتابِ جدید اضافه کنم به بهخوان، نتونستم.
        

          للباقی

این روزها که درگیر سیل هستیم، خواندن کتاب `زیتون` مناسبت داشت.

کتاب سرگذشت یک خانواده آمریکایی در مواجهه با یک بحران و فاجعه بزرگ است: طوفان کاترینا؛ سال ۲۰۰۵. 

عبدالرحمن زیتون، مسلمان سوری است که به آمریکا پناهنده شده و با زنی تازه مسلمان به اسم کتی ازدواج می کند؛ نویسنده کتاب دیو اگرز که خود یک آمریکایی ست به خوبی اسلام هراسی در آمریکا را نشان می دهد خاصه موج اسلام هراسی پس از یازده سپتامبر. 

تا ربعِ کتاب، طوفان دارد می رسد اما خانواده زیتون نمی خواهند بپذیرند! و این شاید عادت همه ما آدم هایی ست که گمان می کنیم همیشه فاصله امنی تا بحران ها داریم.

دست آخر کتی مجبور میشود دست بچه ها را بگیرد و مثل غالب مردم، از شهر خارج شود؛ اما عبدالرحمن محکم و مصمم در شهر می ماند. نیواورلئان رسماً به زیر آب می رود در حد سه چهار متر. عبدالرحمن مثل بچه های جهادی خودمان! با قایقش بی هیچ چشم داشتی به کسانی کمک می کند که نتوانسته اند از شهر خارج شوند؛ یک بخشی از برنامه روزانه ش می شود غذا دادن به سگ های خانگی که گیر افتاده بودند؛ از غذای محدود خودش به سگ هایی غذا می دهد که رسیدن به آن ها کلی مشقت دارد؛ این صحنه بکر ی ست از یک مسلمان در آمریکا با آن موج اسلام هراسی که غذای خودش را در آن شرایط بحرانی و سخت، به سگ ی می دهد که نجس می داند ش! و این در حالی ست که شهر پر از غارت و تجاوز و هرج و مرج و قتل می شود؛ و این یک صحنه واقعی و بی روتوش از فرهنگ آمریکا هنگامه بحران ست که از زبان یک نویسنده آمریکایی روایت می شود!

عبدالرحمن و رفقایش که جهادی کار می کردند را گارد ساحلی آمریکا بازداشت می کند با بالاترین ضریب تهدید امنیتی! صحنه های انفرادی زندان و قفس های زندان، تداعی کننده گوانتانامو و ابوغریب است.

بعد از یک ماه سخت و طاقت فرسا، کاشف به عمل می آید که عبدالرحمان بی گناه است و آزاد می شود! 

بحران ها شاید به ظاهر خسارت بار باشند اما از آن جهت که تجلی فرهنگ پنهان مردم می شوند، فرصت هستند. در این کتاب تفاوت فرهنگ خودخواهانه آمریکایی هنگامه بحران را می توانی خیلی ساده با فرهنگ ایثارگرانه ایرانی مقایسه کنی. 

و این سرمایه بزرگ و قیمتی ما ایرانی هاست.

للحق