نمایش نامه حاضر روایت دیگری است از داستان "سیاوش "در شاهنامه که خانم "پری صابری "آن را بازآفرینی کرده است .در حین نمایش، و روایت  داستان، سخنان نقال به گونه تفسیر بیان می شود .برای نمونه، نقال  خاطر نشان می کند که در ازل بین اهریمن و نور جنگی در می گیرد و  سرانجام آن دو با هم می آمیزند و وارد یک قالب می شوند .از این جاست  که دوران نافرجام آمیختگی شروع می شود .اهریمن اقرار می کند که حالا  باید به سراغ انسان برود و او را مغلوب کند .به گفته نقال، جمشیدها،  افراسیاب ها و سیاوش ها زاده می شوند تا جهانی تازه باز آفریده شود . سیاوش با خدا و جهان در هماهنگی کامل به سر می برد، پیمان نمی شکند،  جهان خردمندی در سیاوش متبلور شده است .سیاوش انسانی است کامل و با  اخلاق و زن گریز، هم نشینی با زنان را خوار می شمارد .سیاوش می داند که  در کشور دشمن به دست دشمن کشته می شود، او می داند که مردن سرچشمه زیستن است . سیاوش سر جنگ با سرنوشت ندارد .او به فرمان پدر به جنگ افراسیاب می رود  و به فرمان او دست از جنگ بر می دارد .او با افراسیاب پیمان صلح  می بندد ;اما عهد شکنی نمی کند .سیاوش را جهان به سوی مرگ می راند . سیاوش از کاووس به افراسیاب می گریزد و از سودابه به گرسیوز و از  ایران به توران، گریختن سیاوش از سودابه و کاووس، گذشتن از گیتی  است برای گیتی .