در اوایل دهه‌ی 1980، مادرم به آلزایمر مبتلا شد و به‌ناچار او را به خانه‌ی سالمندان سپردم. هر بار پس از دیدارش، بی‌اختیار دست به قلم می‌بردم و از او می‌نوشتم؛ از تن رنجورش، از سخنان پراکنده‌اش و از مکانی که در آن غریبانه و در تنهایی روزگار می‌گذراند. نمی‌دانستم این یادداشت‌ها مرا گام‌به‌گام به پایان زندگی او در سال 1986 هدایت خواهند کرد.
آنی ارنو